Στη γιορτή του Κλήδονα και στο έθιμο με τις φωτιές στη Βαμβακούσα, 24-06-2016

Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Μικρασιατών Κωνσταντινάτου συμμετείχε  στη γιορτή του Κλήδονα και στο έθιμο με τις φωτιές που διοργάνωσε ο Πολιτιστικός Σύλλογος Βαμβακούσας στις 24 Ιουνίου 2016.

Η 24η Ιουνίου είναι από τις μεγαλύτερες καλοκαιρινές γιορτές της ελληνικής παράδοσης, αφού η γιορτή του Αη-Γιάννη του Κλήδονα (ή Ριγανά ή Ριζικάρη) συνοδεύεται από το παραδοσιακό έθιμο με το πέρασμα πάνω από τις φωτιές (βλέπε άρθρο "Ιούνιος: το έθιμο με τις φωτιές και η «πιρπιρίτσα»").

Διαβάστε περισσότερα

Η Απολλωνιάδα λίμνη στην Προύσα: ιστορία και φωτογραφικό υλικό

Η Απολλωνία επί Ρυνδάκω που βρίσκεται στα νότια της Αρχαίας Προποντίδας (Θάλασσα του Μαρμαρά), στα δυτικά του νομού Bursa (=Προύσα), ήταν μια από τις σημαντικότερες πόλεις της περιοχής της Βιθυνίας κατά την Αρχαία Εποχή. Η Απολλωνιάδα, από την οποία παίρνει το όνομα της και η λίμνη, βρίσκεται 7 χιλιόμετρα μέσα με κατεύθυνση προς τα νότια από το 35ο χιλιόμετρο του δρόμου Bursa-Karacabey. Στον αρχαιολογικό χώρο αυτό έχουν ενωθεί τα αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά Ελληνικής, Ρωμαϊκής, Βυζαντινής και Οθωμανικής εποχής.     

Η Απολλωνία επί Ρυνδάκω είναι κτισμένη σε βραχώδη χερσόνησο που προχωρά προς τα μέσα της λίμνης Απολλωνιάδας η οποία βρίσκεται στα νότια της Προποντίδας. Η αρχαία πόλη χτίστηκε πάνω στη χερσόνησο που αποτελείται από δύο λόφους με προεξοχή στη βόρεια άκρη της λίμνης Απολλωνιάδας. Τα μικρά νησάκια μέσα στην Απολλωνιάδα με ρηχά νερά, αποτελούν ιδανικά καταφύγια για τα πουλιά το καλοκαίρι και την εποχή που μεταναστεύουν. Οι καλαμιές είναι ό,τι πρέπει για τα πουλιά και βρίσκονται κυρίως στα δυτικά και βορειοδυτικά παράλια της λίμνης και φτάνουν μέχρι την περιοχή με τα ελαιόδεντρα, χορτάρια και θάμνους.   

Είναι γνωστό πως η ονομασία Απολλωνία επί Ρυνδάκω χρησιμοποιούνταν από τον 2ο αιώνα π.Χ. Το γεγονός ότι ο θεός Απόλλωνας ήταν προστάτης της πόλης και υπήρχε ναός αφιερωμένος σε αυτόν στην πόλη έπαιξε σημαντικό ρόλο στον καθορισμό της ονομασίας της. Η πόλης της Απολλωνίας, βάσει των καταγραφών στο λιμάνι της Εφέσου, κατά την εποχή της Αυτοκρατορίας ήταν ταυτόχρονα και μια λιμενική πόλη. 

Στην περιοχή γύρω από τη λίμνη Απολλωνιάδα εγκαταστάθηκαν πιστικοί (=ποιμένες) από τη Μάνη οι οποίοι μεταφέρθηκαν στην περιοχή ως αιχμάλωτοι από τους Οθωμανούς τον 15ο, 18ο ή 19ο αιώνα σύμφωνα με τις αντίστοιχες ιστορικές εκδοχές. Έτσι δημιουργήθηκαν τα 9 πιστικοχώρια της Μικράς Ασίας, από τα οποία προέρχεται και το σημερινό Κωνσταντινάτο Σερρών. Το ψάρεμα στην Απολλωνιάδα αποτελούσε μια από τις κύριες ασχολίες των Κωνσταντινάτων της Μικράς Ασίας στην καθημερινότητά τους (βλ. σχετικό άρθρο http://mikrasiates-konstantinato.blogspot.gr/2015/01/blog-post_67.html). 

Κατά την Οθωμανική Εποχή η πόλη της Απολλωνίας μίκρυνε αρκετά και περιορίστηκε μόνο πάνω στο νησί. Κατά τον Απελευθερωτικό Αγώνα οι Έλληνες άρχισαν να αποχωρούν και οι Ρωμιοί που ζούσαν εδώ μετανάστευσαν στην Ελλάδα. Η Απολλωνία διατήρησε το ελληνικό της στοιχείο και μετά την κατάκτησή της από τους Οθωμανούς, μέχρι την ανταλλαγή πληθυσμών στις αρχές της δεκαετίας του 1920.  
Ακολουθεί φωτογραφικό υλικό από την περιοχή της Απολλωνιάδας όπως είναι σήμερα:

Ο Ναός των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης στο νησάκι της λίμνης

Ο Ιερός Ναός Αγίου Παντελεήμονα στην Απολλωνιάδα

Φωτογραφίες και πληροφορίες από:

www.golyazidayiz.com/?lang=gre#hakkimizda 

www.politistiko-ergasthri-nostos.blogspot.com

Διαβάστε περισσότερα

Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Μικρασιατών Κωνσταντινάτου στο πανηγύρι του Σκουτάρεως στις 18-06-2016 [ΦΩΤΟ]

Το χορευτικό τμήμα του Πολιτιστικού Συλλόγου Μικρασιατών Κωνσταντινάτου «Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος» συμμετείχε για πρώτη φορά στις πολιτιστικές εκδηλώσεις του Σκουτάρεως στα πλαίσια του εορτασμού της Αγίας Τριάδος. Δείτε παρακάτω φωτογραφίες από την εμφάνιση του Συλλόγου:

   

Διαβάστε περισσότερα

Ο Σύλλογος Μικρασιατών του Κωνσταντινάτου στην Έδεσσα, 11-06-2016

Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Μικρασιατών Κωνσταντινάτου «Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος» συμμετείχε στο 5ο Αντάμωμα Ελληνικών Παραδόσεων που πραγματοποιήθηκε στις 11 Ιουνίου 2016 στο Δημοτικό Γήπεδο της Έδεσσας. Ακολουθούν φωτογραφίες από τη συμμετοχή του χορευτικού τμήματος:

Διαβάστε περισσότερα

Σάββατο 2 Ιουλίου 2016: Ο Σύλλογός μας στη Συνάντηση Μικρασιατών Βορείου Ελλάδος στην Κοζάνη - Δηλώστε συμμετοχή

Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Μικρασιατών Κωνσταντινάτου «Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος» θα συμμετέχει φέτος για πρώτη φορά στην ετήσια Συνάντηση Μικρασιατικών συλλόγων Βορείου Ελλάδος που θα γίνει στην Κοζάνη στις 2 Ιουλίου 2016. Χορευτικά τμήματα από διάφορες περιοχές της Β. Ελλάδος, συμπεριλαμβανομένων και των τμημάτων του Συλλόγου μας, θα παρουσιάσουν χορούς και θα ακολουθήσει μικρασιάτικο γλέντι. 

Η μετάβασή μας στην Κοζάνη θα γίνει με λεωφορείο και θα επιστρέψουμε αυθημερόν μετά το τέλος του γλεντιού. Η τιμή συμμετοχής είναι 12 ευρώ. Για δηλώσεις συμμετοχής και περισσότερες πληροφορίες επικοινωνήστε με το Σύλλογο. Ακολουθεί η αφίσα της εκδήλωσης:  

Διαβάστε περισσότερα

Ιούνιος: το έθιμο με τις φωτιές και η «πιρπιρίτσα»

Οι φωτιές του Ιουνίου

Την  24^η  Ιουνίου, στη γιορτή του Ιωάννη του Προδρόμου, μαζεύονταν οι νέοι και άναβαν φωτιές στις γειτονιές και πηδούσαν από πάνω. Έλεγαν μάλιστα ότι όποια κοπέλα καταφέρει να περάσει πηδώντας πάνω από τη φωτιά, εκείνον τον χρόνο θα παντρευόταν. Στις φωτιές αυτές έκαιγαν και τα στεφάνια της πρωτομαγιάς. Οι φωτιές είχαν σκοπό τον καθαρισμό και την προφύλαξη από κάθε κακό και αρρώστια. Στη γιορτή του Ιωάννη Πρόδρομου δεν έκοβαν τα καρπούζια από το κοτσάνι, γιατί αυτό παρέπεμπε στον αποκεφαλισμό του Ιωάννη Προδρόμου. Τον  Ιούνιο τον έλεγαν επίσης και «θεριστή» και τον Ιούλιο «αλωνάρη», καθώς τους συγκεκριμένους μήνες έκαναν τις αντίστοιχες δουλειές στα χωράφια που καλλιεργούσαν σιτάρι.

Το έθιμο της «πιρπιρίτσας»

Τα καλοκαίρια όταν είχε ανομβρία και τα σπαρτά χρειάζονταν βροχή, περά από τις λιτανείες που έκαναν για να βρέξει, έκαναν και το έθιμο της «πιρπιρίτσας». Μαζεύονταν κοπέλες του χωριού και έντυναν ένα κορίτσι «πιρπιρίτσα». Έβαζαν στο κεφάλι της ένα λουλουδένιο στεφάνι που το έφτιαχναν με κλαδιά («βίτσες»). Γύρω από το στεφάνι κρεμούσαν μακριά κλαδιά από «βούζια» (= θάμνος με μαύρους καρπούς, που μυρίζει άσχημα) και γυρνούσαν από σπίτι σε σπίτι τραγουδώντας. Οι νοικοκυρές έβγαιναν από τα σπίτια και με μια κανάτα νερό έβρεχαν την «πιρπιρίτσα». «Πιρπιρίτσα περιπατεί, το Θεό παρακαλεί, για να βρέξει μια βροχή, μια βροχή καλοκαιρνή, για να γίνουν τα στάρια, τα στάρια και τα κριθάρια».

Επιμέλεια: Μαίρη Καλαμάρη (από αφηγήσεις της Στέλλας Καλαμάρη)

Διαβάστε περισσότερα