Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου 2016

Ο χοροδιδάσκαλος του Συλλόγου μας κ. Ιωάννης Γκόγκος βραβεύτηκε από τον Φιλολογικό Σύλλογο "Παρνασσός" για το διήγημά του με τίτλο "Για την γιορτή σας κυρία" στην Αθήνα στις 27 Σεπτεμβρίου 2016. Είμαστε υπερήφανοι για το χοροδιδάσκαλό μας. Πολλά συγχαρητήρια και πάντα τέτοια!



Τρίτη 27 Σεπτεμβρίου 2016


Το βράδυ της Κυριακής 25 Σεπτεμβρίου η πλατεία του Κωνσταντινάτου γέμισε πάλι κόσμο, καθώς ο Πολιτιστικός Σύλλογος Μικρασιατών του χωριού διοργάνωσε γλέντι με σουβλάκια και ζωντανή μουσική στα πλαίσια της εορτής του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου (στον οποίο είναι αφιερωμένο το εκκλησάκι στα κοιμητήρια του χωριού, αλλά και η εκκλησία των Κωνσταντινάτων στη Μικρά Ασία). Δείτε παρακάτω φωτογραφίες από την εκδήλωση:





















Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου 2016

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ


  • Κυριακή 25/9 6.00 μ.μ: Εσπερινός με αρτοκλασία στο εκκλησάκι του Αγίου στα κοιμητήρια - Θα ακολουθήσει γλέντι με χορό και σουβλάκια στο προαύλιο του σχολείου
  • Δευτέρα 26/9 7.30 π.μ.: Θεία Λειτουργία
Την Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου έγινε Αγιασμός στην αίθουσα του Πολιτιστικού Συλλόγου Μικρασιατών Κωνσταντινάτου για την έναρξη της νέας χρονιάς. Ο πάτερ Ιωάννης τέλεσε τον Αγιασμό παρουσία των χορευτών και του χοροδιδάσκαλου.
Καλή χρονιά με πολλές-πολλές εκδηλώσεις!












Παρασκευή 16 Σεπτεμβρίου 2016

Μαρμάρινη σαρκοφάγο, που κατά τους πρώτους υπολογισμούς χρονολογείται στον 2ο αιώνα, εντόπισαν κατά τύχη οι τουρκικές Αρχές σε ελαιώνα, στη Νίκαια της Βιθυνίας. Η αστυνομία αναζητούσε κλεμμένο φορτηγό στην περιοχή όταν εντόπισε εγκαταλελειμμένη παράνομη ανασκαφή μέσα σε ελαιώνα της περιοχής Χισάρντερε, σε απόσταση πέντε χιλιομέτρων από το κέντρο της βιθυνικής Νίκαιας. Αμέσως ενημέρωσε τη Στρατοχωροφυλακή που ήρθε σε επαφή με το Μουσείο της Νίκαιας (Iznik), προκειμένου οι ειδικοί να κάνουν αυτοψία στην περιοχή.
Κατά την εκσκαφή που έκαναν οι αρχαιολόγοι αποκάλυψαν τη μαρμάρινη σαρκοφάγο, βάρους έξι τόνων, που φέρει παραστάσεις από ερωτιδείς και επιγραφές στα ελληνικά.
Μετά τον καθαρισμό της και τις αναγκαίες εργασίες, η σαρκοφάγος θα εκτεθεί στο μουσείο, σύμφωνα με τον τουρκικό Τύπο. Στον ίδιο ελαιώνα πριν από περίπου δέκα μήνες είχε βρεθεί ακόμα μία σαρκοφάγος που φέρεται να ανήκει σε γυναίκα, μέλος βασιλικής οικογένειας, βάρους επτά τόνων. Το εύρημα είχε συληθεί. Πιστεύεται ότι στο σημείο υπήρχαν αρχαίοι τάφοι.
Πηγή: pontos-news

Πέμπτη 15 Σεπτεμβρίου 2016

ΚΥΡΙΑΚΗ  18  ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2016                                 
- Γενικός σημαιοστολισμός
Θα σημαιοστολιστούν τα Δημόσια, Δημοτικά, Ν.Π.Δ.Δ. κ’ Ν.Π.Ι.Δ., καταστήματα από  την 8η πρωινή της 18ης Σεπτεμβρίου μέχρι τη δύση του ηλίου ημέρα εθνικής μνήμης.        
-Θα φωταγωγηθούν τα Δημόσια Κτίρια και το Δημοτικό Κατάστημα κατά τις βραδινές ώρες της 18ης Σεπτεμβρίου 2016.

ΩΡΑ 10.00      
- Θα τελεσθεί μνημόσυνο στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό των Μεγ. Ταξιαρχών. Θα χοροστατήσει ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σερρών  και Νιγρίτας κ.κ. ΘΕΟΛΟΓΟΣ και θα συμπαρασταθεί ολόκληρος ο Ιερός  κλήρος της πόλης.
                                            
- Ομιλία με τίτλο: «Μικρά Ασία-Το λίκνο του Ελληνικού Πολιτισμού» από τoν κ. Κυριάκο Γεωργιάδη Φιλόλογο– μέλος της Αδελφότητας Μικρασιατών Ν. Σερρών, πρόεδρο της Ενωσης για την Ανάδειξη και Διάδοση της Ελληνικής Γλώσσας.
                         
 ΩΡΑ 10.30    
- Μετάβαση στον ανδριάντα του Ιερομάρτυρος Χρυσοστόμου Επισκόπου Σμύρνης στην πλατεία Ελευθερίας.
 - ΄Εναρξη τελετής
 -  Κατάθεση στεφάνων από τον Εκπρόσωπο της Βουλής των Ελλήνων τον Αντιπεριφερειάρχη Σερρών, τον Διοικητή του 10ου Συντάγματος, τον Δήμαρχο Σερρών, τον Αστυνομικό Διευθυντή, τον Διοικητή της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας Ν. Σερρών, εκπροσώπους πολιτικών Κομμάτων, εκπροσώπους Συλλόγων και Σωματείων Ν. Σερρών και εκπροσώπους νομικών προσώπων που επιθυμούν να τιμήσουν την επέτειο.
                 
- Σιγή ενός λεπτού.
- Εθνικός ΄Υμνος.

Τέλος τελετής.

Στις παραπάνω εκδηλώσεις καλούνται να παραβρεθούν:
Ο ΛΑΟΣ

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ.κ. Θεολόγος με τον Ιερό κλήρο. Οι Βουλευτές Ν. Σερρών. Ο Πρόεδρος και ο Εισαγγελέας Πρωτοδικών και η Πρόεδρος του Διοικητικού Πρωτοδικείου. Ο Συνταγματάρχης - Διοικητής του 10ου Συντάγματος Πεζικού. Ο Δήμαρχος. Οι πρώην Υπουργοί πολιτικών και υπηρεσιακών Κυβερνήσεων κοινοβουλευτικών περιόδων.
Ο Πρόεδρος του Τ.Ε.Ι. Κεντρ.Μακεδονίας ο Πρόεδρος του Τ.Ε.Φ.Α.Α. Σερρών, Οι Πρωτοδίκες και Πρωτοδίκες του Διοικητικού Πρωτοδικείου. Τα μέλη του Περιφερειακού Συμβουλίου. Ο Πρόεδρος και τα μέλη του Δ.Σ. του Δικηγορικού Συλλόγου. Οι Προϊστάμενοι Υπηρεσιών Περ.Ενοτ.Σερρών και λοιπών Δημοσίων Υπηρεσιών. Οι Ειρηνοδίκες και Πταισματοδίκες κατά ιεραρχική τάξη. Ο Πρόεδρος και τα μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου. Οι εκπρόσωποι των Πολιτικών Κομμάτων. Οι Πρόεδροι και τα μέλη Δ.Σ. των Ν.Π.Δ.Δ., Οργανισμών, Τραπεζών. Ο Διοικητής του Γεν. Νοσοκομείου. Οι Αξιωματικοί των Ενόπλων Δυνάμεων, της Ελληνικής Αστυνομίας και του Πυροσβεστικού Σώματος κατά ιεραρχική τάξη. Ο Πρόεδρος της Ενωσης Αποστράτων Αξιωματικών. Οι Πρόεδροι Αναπηρικών και Εφεδροπολεμιστικών Οργανώσεων και Ενώσεων Εθνικής Αντίστασης. Οι Πρόεδροι Επιστημονικών Οργανώσεων. Ο Πρόεδρος του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου, ο Πρόεδρος του Οικονομικού Επιμελητηρίου, ο Πρόεδρος του Τεχνικού Επιμελητηρίου και ο Πρόεδρος του Γεωτεχνικού Επιμελητηρίου. Οι Πρόεδροι Επαγγελματικών Οργανώσεων. Ο Πρόεδρος του Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου Ν.Σερρών και οι Πρόεδροι των Εργατικών Οργανώσεων. Ο Πρόεδρος της Ενωσης Γεωργικών Συνεταιρισμών. Οι Πρόεδροι των Ομοσπονδιών των Αγροτικών Συλλόγων. Οι Πρόεδροι Πολιτιστικών Οργανώσεων και των άλλων Σωματείων και Συλλόγων.
Τελετάρχη ορίζουμε τον κ. Πασχάλη Ροϊδη υπάλληλο της Περ. Ενοτ. Σερρών.
Σέρρες 31 Αυγούστου 2016
Ο ΑΝΤΙΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΡΧΗΣ ΣΕΡΡΩΝ
ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΩΥΣΙΑΔΗΣ
Πηγή: serraikanea
Χάρτης με τις γεωργικές εκτάσεις που διανεμήθηκαν σε πρόσφυγες και γηγενείς
κατά τις δεκαετίες του 1920 και 1930 (Υπουργείο Γεωργίας 1938)

1. Η ενσωμάτωση των προσφύγων
Η αποκατάσταση και η αφομοίωση των προσφύγων στην Ελλάδα ήταν, κατά γενική ομολογία, το σημαντικότερο επίτευγμα του νέου ελληνικού κράτους. Αν λάβει κανείς υπόψη τις αντικειμενικές δυσχέρειες, όπως τη δεινή οικονομική κατάσταση της χώρας, τις πολιτικές περιστάσεις κατά τις δεκαετίες του 1920 και του 1930, την ελλιπή κρατική οργάνωση και, κυρίως, τον τεράστιο αριθμό των προσφύγων που έφθασαν στην Ελλάδα, αντιλαμβάνεται γιατί το έργο της αποκατάστασης των προσφύγων έχει χαρακτηριστεί «τιτάνιο». Μεγάλο μέρος του έργου αυτού έγινε από το 1924 έως το 1928 και σε αυτό καθοριστικό ρόλο έπαιξε η λειτουργία της ΕΑΠ. Το γεγονός ότι ήταν ένας οργανισμός υπό διεθνή έλεγχο τη βοήθησε να είναι αποστασιοποιημένη από την ταραγμένη ελληνική πολιτική ζωή και ως εκ τούτου αποτελεσματικότερη. Βέβαια, για την υλοποίηση των προγραμμάτων της το ελληνικό κράτος της παραχώρησε τα υλικά μέσα και το ανθρώπινο δυναμικό. Και αν σε κάποιες περιπτώσεις το έργο των κατά τόπους επιτροπών της ΕΑΠ ή του κράτους γινόταν βιαστικά, εμπειρικά και πρόχειρα ή εξυπηρετούσε απλώς άμεσες ανάγκες και πολιτικές σκοπιμότητες, αυτό δεν μειώνει τη σπουδαιότητα του συνολικού έργου που επιτεύχθηκε.

Οι πρόσφυγες δεν αποτελούσαν ένα ενιαίο σύνολο. Ανάμεσά τους υπήρχαν διαφορές κοινωνικής προέλευσης, πολιτιστικής παράδοσης, διαλέκτου, ακόμα και γλώσσας (περίπου 100.000 πρόσφυγες ήταν τουρκόφωνοι). Όσοι εύποροι κάτοικοι της Μικράς Ασίας ή της Ανατολικής Θράκης κατόρθωσαν να φέρουν στην Ελλάδα μεγάλο μέρος από την περιουσία τους, σχεδόν αμέσως ενσωματώθηκαν στο νέο τόπο εγκατάστασής τους και αναμείχθηκαν με τους γηγενείς. Για τη μεγάλη όμως μάζα των προσφύγων, παρά την ταχεία αποκατάστασή τους, η αφομοίωση ήταν μία διαδικασία που κινήθηκε με πολύ πιο αργούς ρυθμούς. Οι περισσότεροι πρόσφυγες, ψυχικά τραυματισμένοι και με το άγχος πρώτα της επιβίωσης και αργότερα της βελτίωσης της ζωής τους, εξέφραζαν συχνά παράπονα για την αντιμετώπιση του κράτους, αλλά και των γηγενών κατοίκων του. Κατηγορούσαν το ελληνικό κράτος ότι με την υπογραφή της Σύμβασης ανταλλαγής της Λωζάνης και του ελληνοτουρκικού Συμφώνου του 1930 παραβίασε βασικά δικαιώματά τους• ότι αποζημιώθηκαν μόνο κατά ένα μέρος για την περιουσία που εγκατέλειψαν στις πατρίδες τους• ότι, τέλος, η ανταλλάξιμη περιουσία δεν περιήλθε πάντοτε σε αυτούς. Πράγματι, παρά την ύπαρξη νόμων (ήδη πριν από το 1922) που απαγόρευαν τη μεταβίβαση της μουσουλμανικής ακίνητης ιδιοκτησίας, η έλλειψη κτηματολογίου, η ανυπαρξία, σε πολλές περιπτώσεις, τίτλων ιδιοκτησίας και η δυσκολία στην οριοθέτηση ή την περίφραξή της, συνέβαλαν στο να περιέλθουν τέτοιες εκτάσεις σε ντόπιους. Αλλά και το ίδιο το κράτος κάποιες φορές παραχώρησε ανταλλάξιμη περιουσία σε γηγενείς ακτήμονες ή σε ευαγή ιδρύματα (βλέπε Χάρτη στην αρχή του άρθρου).

Σε γενικές γραμμές υπήρχε διαφορά νοοτροπίας και ιδιοσυγκρασίας μεταξύ προσφύγων και γηγενών. Οι γηγενείς αναφέρονταν συχνά στο ήθος των προσφύγων (κυρίως των αστών), στη ροπή τους για διασκέδαση και την κοσμοπολίτικη συμπεριφορά αυτών και των γυναικών τους. Οι πρόσφυγες από τη μεριά τους μιλούσαν για το χαμηλό μορφωτικό και πολιτιστικό επίπεδο των ντόπιων και πρόβαλλαν την ελληνικότητά τους, την οποία οι ντόπιοι συχνά αμφισβητούσαν.

Η διάσταση προσφύγων και γηγενών εκφράστηκε κυρίως:

• Στην οικονομική ζωή. Υπήρχε ανταγωνισμός στην αγορά εργασίας, στην ιδιοκτησία της γης και σε άλλες επιχειρηματικές δραστηριότητες.

• Στην πολιτική ζωή. Πριν ακόμη από την παροχή στέγης και εργασίας, οι πρόσφυγες απέκτησαν την ελληνική ιθαγένεια και πολιτικά δικαιώματα. Εντάχθηκαν στο κόμμα του Βενιζέλου τόσο ως ψηφοφόροι όσο και ως πολιτευτές, βουλευτές και υπουργοί. Οι αντιβενιζελικοί και ο αντιβενιζελικός τύπος καλλιεργούσαν το μίσος εναντίον τους.

• Στην κοινωνική ζωή. Οι πρόσφυγες που κατοικούσαν στους συνοικισμούς ήταν απομονωμένοι, δεν είχαν συχνές επαφές με ντόπιους και προτιμούσαν να συνάπτουν γάμους μεταξύ τους. Δεν συνέβαινε το ίδιο με τους πρόσφυγες που εγκαταστάθηκαν μέσα στις πόλεις ή τα χωριά. Ο χώρος εργασίας, το σχολείο, η εκκλησία και κυρίως η γειτονιά έδιναν ευκαιρίες επικοινωνίας με τους ντόπιους. Σιγά-σιγά άρχισαν να συνάπτονται μικτοί γάμοι, που με την πάροδο του χρόνου γίνονταν όλο και περισσότεροι.

Η αντίθεση μεταξύ προσφύγων και γηγενών, σε ελάχιστες περιπτώσεις πήρε τη μορφή ανοικτής σύγκρουσης. Ο όρος «πρόσφυγας», όμως, είχε στην κοινή συνείδηση υποτιμητική σημασία, για πολλά χρόνια. Η διαχωριστική γραμμή μεταξύ προσφύγων και γηγενών έπαψε να υπάρχει μετά τη δεκαετία του 1940. Αλλά και από πιο πριν οι πρόσφυγες πρώτης γενιάς και αργότερα τα παιδιά και τα εγγόνια τους συμμετείχαν σε όλες τις δραστηριότητες στη νέα πατρίδα τους.

Μαρτυρίες Μικρασιατών προσφύγων για την άφιξή τους στην Ελλάδα
Το ταξίδι κράτησε δεκαέξι μέρες. Μετά τη Ρόδο πιάσαμε Πειραιά, μετά φτάσαμε στην Κέρκυρα. Ήταν παραμονή του Αγίου Σπυρίδωνος, 11 Δεκεμβρίου 1922. Έβρεχε. Βγήκαμε στην παραλία με καΐκια. Λένε: «Θα σας πάμε με αραμπάδες σ' ένα χωριό». Μας πήγαν στο χωριό Σταυρός κάναμε τέσσερις ώρες ώσπου να φτάσουμε εκεί. Εμείς πηγαίναμε πεζή, τα πράγματα μόνο σε αραμπάδες. Και να βρεχόμαστε σ' όλο αυτό το διάστημα...
Άλλους έβαλαν στην εκκλησία του χωριού, άλλους στο σχολείο, άλλους σε σπίτια. Δεν ρωτάει κανένας: «Ποιοι είστε, τί θέλετε; » Μια αδιαφορία. Δεν μας έδωσαν τίποτα να φάμε. Δεν είχαν κι αυτοί, τί να μας δώσουν; Μια «καλημέρα» μόνο μας έλεγαν. Καλή ήταν κι αυτή. Ευτυχώς είχαμε μαζί μας ψωμί....
Μας έφεραν στην Κέρκυρα, μας έβαλαν στο φρούριο, στις εκεί παράγκες. Μεγάλο Σάββατο ήτανε. Έρχεται ένας αέρας και τις παίρνει τις παράγκες. Τί να κάνουμε; Πήγαμε στην εκκλησία του Άι-Γιώργη, εκεί κοντά. ...
Στην αρχή δεν ταιριάζαμε με τους Κερκυραίους. Αλλες συνήθειες αυτοί, άλλες συνήθειες εμείς. Γλώσσα δεν ξέραμε, δεν μπορούσαμε να συνεννοηθούμε μαζί τους. Μετά όμως τα φτιάξαμε. Πολλά συνοικέσια έγιναν Κερκυραίοι πήραν προσφυγοπούλες.

(Μαρτυρία Ελένης Μαναήλογλου από το Ικόνιο).
Η Έξοδος (έκδοση του Κέντρου Μικρασιατικών Σπουδών), τόμ. Β', σ. 348-349.

2. Οι επιπτώσεις από την άφιξη των προσφύγων
Η Μικρασιατική καταστροφή επηρέασε σημαντικά την πορεία του ελληνικού έθνους στη σύγχρονη εποχή. Ορισμένοι την παραλλήλισαν με την πτώση της Κωνσταντινούπολης το 1453, ενώ άλλοι θεώρησαν το 1922 ως αφετηρία της νέας Ελλάδας. Το προσφυγικό ζήτημα, ως συνέπεια της Μικρασιατικής καταστροφής, αποτέλεσε για την Ελλάδα ένα οικονομικό, κοινωνικό, πολιτικό και πολιτιστικό ζήτημα μεγάλης σπουδαιότητας, με επιπτώσεις σε όλους τους τομείς της ζωής του νεοελληνικού έθνους.

α. Εξωτερική πολιτική

Με την ανταλλαγή των πληθυσμών εξέλιπε η κυριότερη πηγή προστριβών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Οι καλές σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών διατηρήθηκαν τρεις τουλάχιστον δεκαετίες.

β. Πληθυσμός/εθνολογική σύσταση

Ο πληθυσμός της Ελλάδας αυξήθηκε από το 1920 έως το 1928 περίπου κατά 20%. Αυξήθηκε επίσης κατά πολύ ο βαθμός αστικοποίησης του κράτους. Κατά την ίδια περίοδο, ο πληθυσμός της ευρύτερης περιοχής της πρωτεύουσας διπλασιάστηκε. Η δημιουργία μάλιστα προσφυγικών συνοικισμών γύρω από την Αθήνα και τον Πειραιά έπαιξε αποφασιστικό ρόλο στη διαμόρφωση του ενιαίου πολεοδομικού συγκροτήματος, όπως το ξέρουμε σήμερα. Εκτός από την Αθήνα, τον Πειραιά και τη Θεσσαλονίκη, υπήρξαν και άλλα αστικά κέντρα που διογκώθηκαν εξαιτίας της εγκατάστασης προσφύγων σε αυτά.

Οι δέκα δήμοι της χώρας με τη μεγαλύτερη αναλογία προσφύγων
στο συνολικό πληθυσμό τους (1928) 

ΠΟΛΗ                                        ΑΝΑΛΟΓΙΑ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ 

Δράμα                                                          70.2%

Καβάλα                                                        56.9%

Σέρρες                                                          50.4%

Θεσσαλονίκη                                               47.8%

Μυτιλήνη                                                     46.8%

Ξάνθη                                                          41.4%

Πειραιάς                                                      40%

Ηράκλειο                                                     35.9%

Χίος                                                             35.7%

Κομοτηνή                                                   34.1%


Σημαντικότερες ήταν οι επιπτώσεις από την άφιξη των προσφύγων στην εθνολογική σύσταση του πληθυσμού της Ελλάδας. Το 1920 η Ελλάδα είχε 20% μη Έλληνες ορθόδοξους, ενώ το 1928 μόλις 6%. Ο ελληνικός πληθυσμός της Δυτικής Θράκης και της Ηπείρου αυξήθηκε, ενώ η Κρήτη, η Λέσβος και η Λήμνος εξελληνίστηκαν πλήρως. Η κυριότερη όμως μεταβολή στην εθνολογική σύσταση λόγω της εγκατάστασης των προσφύγων συνέβη στη Μακεδονία. Το ποσοστό των μη Ελλήνων ορθοδόξων που ήταν 48% το 1920, έπεσε στο 12% το 1928. Η ενίσχυση του ελληνικού χαρακτήρα της Μακεδονίας είχε μεγάλη σημασία για τη διατήρηση της εδαφικής ακεραιότητας της Ελλάδας. Εξάλλου, αραιοκατοικημένες περιοχές της Βόρειας Ελλάδας, κάποιες από αυτές παραμεθόριες, εποικίστηκαν από πρόσφυγες. Με τον τρόπο αυτό κατοχυρώθηκαν οι νέες περιοχές που ενώθηκαν με την Ελλάδα μετά τους Βαλκανικούς πολέμους και ενσωματώθηκαν στον εθνικό κορμό.

γ. Οικονομία

Για ένα διάστημα η άφιξη των προσφύγων φαινόταν δυσβάστακτο φορτίο για την ελληνική οικονομία. Μεσοπρόθεσμα όμως αυτή ωφελήθηκε από την εγκατάσταση των προσφύγων.

Κατ' αρχήν αναδιαρθρώθηκαν οι καλλιέργειες και η αγροτική παραγωγή πολλαπλασιάστηκε. Σε μία δεκαετία (1922-1931) οι καλλιεργούμενες εκτάσεις αυξήθηκαν περίπου κατά 50%, η γεωργική παραγωγή διπλασιάστηκε και εξασφαλίστηκε επάρκεια σε σιτηρά. Οι πρόσφυγες εφάρμοσαν την αμειψισπορά* και την πολυκαλλιέργεια και στήριξαν το θεσμό της μικρής γεωργικής ιδιοκτησίας.

Η έλλειψη γεωργικών εκτάσεων προς διανομή στους πρόσφυγες υποχρέωσε το κράτος να αναλάβει την κατασκευή μεγάλων εγγειοβελτιωτικών έργων, κυρίως στη Μακεδονία, και έτσι αυξήθηκαν οι καλλιεργήσιμες εκτάσεις. Εισήχθησαν νέες καλλιέργειες ή επεκτάθηκαν οι παλιές (καπνός, βαμβάκι, σταφίδα). Η κτηνοτροφία και η πτηνοτροφία βελτιώθηκαν ποσοτικά και ποιοτικά. Η δενδροκομία, η σηροτροφία και η αλιεία αναπτύχθηκαν από πρόσφυγες που ήταν ειδικευμένοι σε αυτές τις ασχολίες στην πατρίδα τους.

Η άφιξη των προσφύγων αναζωογόνησε και τη βιομηχανία με νέο, ειδικευμένο και φθηνό εργατικό δυναμικό, με τη διεύρυνση της καταναλωτικής αγοράς και με τη δράση ανθρώπων με επιχειρηματικές ικανότητες. Στη δεκαετία 1922-1932, διπλασιάστηκε ο αριθμός των βιομηχανικών μονάδων. Η πρόοδος όμως δεν ήταν σημαντική, εξαιτίας κυρίως της διατήρησης των παραδοσιακών δομών λειτουργίας τους. Η συμμετοχή των προσφύγων (ως κεφαλαιούχων και ως εργατών) ήταν μεγαλύτερη στην κλωστοϋφαντουργία, την ταπητουργία, τη μεταξουργία, την αλευροβιομηχανία και την παραγωγή οικοδομικών υλικών. Αρκετοί ήταν οι πρόσφυγες που αναδείχθηκαν ως επιχειρηματίες, βιομήχανοι ή μεγαλέμποροι. Οι Έλληνες που προέρχονταν από τα αστικά κέντρα της Μικράς Ασίας και την Κωνσταντινούπολη υπερείχαν σε σύγκριση με τους αυτόχθονες σε επιχειρηματικό πνεύμα, εκπαίδευση, κατάρτιση και προοδευτικές αντιλήψεις. Ο κοσμοπολίτικος χαρακτήρας της ζωής τους, η γνώση ξένων γλωσσών, οι επαφές που είχαν αναπτύξει με την Ευρώπη και η πείρα που διέθεταν τους βοήθησαν, όταν εγκαταστάθηκαν στην Ελλάδα, να οργανώσουν δικές τους επιχειρήσεις ή να στελεχώσουν επιχειρήσεις άλλων, προσφύγων ή γηγενών.

Η άφιξη των προσφύγων επέδρασε και στην ένταξη των γυναικών στον ενεργό πληθυσμό. Το 1930 οι γυναίκες αποτελούσαν την πλειονότητα των εργατών στην κλωστοϋφαντουργία, την καπνοβιομηχανία και τη βιομηχανία ετοίμων ενδυμάτων.

δ. Πολιτισμός
Οι πρόσφυγες είχαν ζήσει σε τόπους με πολιτιστική παράδοση πολλών αιώνων, την οποία μετέφεραν στη νέα τους πατρίδα. Η μουσική που έφεραν μαζί τους επηρέασε τον τρόπο έκφρασης των λαϊκών στρωμάτων και αναδείχθηκε σε λαϊκή μουσική της πόλης (ρεμπέτικα). Πρόσφυγες οργανοπαίχτες και τραγουδιστές κυριάρχησαν στη λαϊκή μουσική σκηνή μέχρι το 1940. Οι πρόσφυγες έκαναν αισθητή την παρουσία τους και στον πνευματικό χώρο. Οι λογοτέχνες Γ. Σεφέρης, Η. Βενέζης, Κ. Πολίτης, Γ. Θεοτοκάς, Σ. Δούκας, ο ζωγράφος και συγγραφέας Φ. Κόντογλου και ο μουσικός Μ. Καλομοίρης είναι μερικοί από τους πολλούς Μικρασιάτες που διέπρεψαν στα γράμματα και τις τέχνες, πλούτισαν τη νέα ελληνική γλώσσα και συνέβαλαν στην εξέλιξή της. Γενικότερα, σημαντική υπήρξε η προσφορά των προσφύγων στη διαμόρφωση της σημερινής ελληνικής ταυτότητας.

Πηγή: Θέματα Νεοελληνικής Ιστορίας (Ψηφιακό Σχολείο)


Τετάρτη 14 Σεπτεμβρίου 2016

Η χειροτονία του Μητροπολίτη Σμύρνης Βαρθολομαίου (Σαμαρά) έγινε στις 11 Σεπτεμβρίου στο Φανάρι από τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο. Η χειροτονία του Επισκόπου Ερυθρών κ. Κυρίλλου (Συκή) θα γίνει στη Σμύρνη από τον Οικουμενικό Πατριάρχη στις 25 Σεπτεμβρίου. Την ίδια μέρα το απόγευμα θα γίνει και η ενθρόνιση του νέου Μητροπολίτη Σμύρνης.
ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ
Εξελέγη Μητροπολίτης Σμύρνης
ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΕΡΥΘΡΩΝ Ο ΑΡΧΙΜ. ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΣΥΚΗΣ
Ενενήντα τέσσερα χρόνια μετά από την Μικρασιατική καταστροφή η Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου εξέλεξε, στις 29 Αυγούστου, παμψηφεί Μητροπολίτη Σμύρνης, ο οποίος είναι ο πρώτος διάδοχος του αγίου ιερομάρτυρα Χρυσοστόμου. Ο εψηφισμένος Μητροπολίτης είναι ο μέχρι τώρα αρχιγραμματέας της Ιεράς Συνόδου Βαρθολομαίος Σαμαράς.
Επίσης, η Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου εξέλεξε παμψηφεί, ως βοηθό Επίσκοπο του Οικουμενικού Πατριάρχη, τον αρχιμανδρίτης Κύριλλο Συκή, μέχρι τώρα ιερατικώς προϊστάμενο της Ορθόδοξης Κοινότητας Σμύρνης. Ο κ. Κύριλλος θα φέρει τον τίτλο του Επισκόπου Ερυθρών και θα είναι στην διάθεση του νέου ποιμενάρχη της πρωτεύουσας της Ιωνίας.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η εκλογή χθες των δύο αρχιερέων συμπίπτει με την ημερομηνία (27 Αυγούστου με το παλαιό ημερολόγιο ― 9 Σεπτεμβρίου με το νέο) της πυρπόλησης της Σμύρνης το 1922.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΜΥΡΝΗΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ (ΣΑΜΑΡΑΣ)
Ο εψηφισμένος Μητροπολίτης Σμύρνης Βαρθολομαίος Σαμαράς (κατά κόσμον Μιχαήλ), γεννήθηκε στα Άνω Λεχώνια Βόλου το 1972 και αποφοίτησε από το Πρότυπο Κλασικό Λύκειο Βόλου το 1990. Είναι πτυχιούχος του Τμήματος Φιλολογίας (ειδικότητας Κλασικής Φιλολογίας) της Φιλοσοφικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και του Τμήματος Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του ιδίου Πανεπιστημίου.
Το 1995 χειροτονήθηκε διάκονος και το 1996 πρεσβύτερος από τον Μητροπολίτη Σεβαστείας Δημήτριο και διηκόνησε επί επταετία στην Ι. Μητρόπολη Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας ως προϊστάμενος του Μητροπολιτικού Ναού Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Ναούσης και υπεύθυνος διαφόρων τομέων της διακονίας της Μητροπόλεως αυτής. Το 2002 προσελήφθη στην Πατριαρχική Αυλή, αναλαβών καθήκοντα παρά την Αρχιγραμματεία της Αγίας και Ιεράς Συνόδου και ως γραμματέας διαφόρων Συνοδικών Επιτροπών. Το 2005 διορίστηκε Υπογραμματεύων και το 2011 Αρχιγραμματεύς της Αγίας και Ιεράς Συνόδου. Μετείχε διαφόρων εκκλησιαστικών αποστολών, ιδιαιτέρως δε διορθοδόξου χαρακτήρος.
sykis
Ο ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΕΡΥΘΡΩΝ ΚΥΡΙΛΛΟΣ (ΣΥΚΗΣ)
Ο εψηφισμένος Επίσκοπος Ερυθρών, Κύριλλος Συκής, γεννήθηκε στις 11 Νοεμβρίου του 1963. Βαφτίστηκε Ιωάννης και μαζί με το μεγαλύτερο αδερφό του, το Στρατή, και τη μικρότερη αδερφή του, την Παναγιώτα, ήταν τα τρία παιδιά του Γρηγόρη και της Κατερίνας Συκή, από την Αγιάσο. Η οικογένειά τους, καταγόταν από το Αϊβαλί και είχε περάσει στη Λέσβο λίγο πριν την καταστροφή του 1922, με μέριμνα του παππού του, που φρόντισε να φύγουν για να προλάβουν τις εξελίξεις, αφού επέστρεψε τραυματισμένος από τις μάχες.
Τελειώνοντας το Δημοτικό, έδωσε εξετάσεις και πέρασε στο Γυμνάσιο της Μυτιλήνης, από τους πρώτους στο νησί. Τελικά, επειδή είχε αγάπη προς την Εκκλησία, προτίμησε την Ριζάρειο Εκκλησιαστική Σχολή της Αθήνας, όπου σπούδασε με υποτροφία, έχοντας επιλεγεί από το διοικητικό συμβούλιο της Σχολής. Στη συνέχεια, εργαζόμενος για να βοηθήσει την οικογένεια του, ολοκλήρωσε τις σπουδές του στη Θεολογική Σχολή Αθηνών.
Το 1990 εκάρη μοναχός στο Μοναστήρι του Υψηλού, από μοναχούς του Αγίου Όρους, όπου πήγαινε τακτικά στο κελί του Αγίου Νικολάου του Χαλκιά, παίρνοντας πλέον το όνομα Κύριλλος. Ανήμερα του Σταυρού χειροτονήθηκε διάκονος και την επόμενη χρονιά πρεσβύτερος. Ως αρχιμανδρίτη και τοποθετείται υπεύθυνος του προσκυνήματος της Αγιάσου, ενώ παράλληλα ορίζεται ηγούμενος της Μονής Πιθαρίου.
Το 2001 ο Οικουμενικός Πατριάρχης του ζητά να αναλάβει τη διακονία της Μικράς Ασίας και τού απονείμει το οφίκιο του Αρχιμανδρίτη του Οικουμενικού Θρόνου. Από τον Σεπτέμβριο του 2014 τοποθετήθηκε μόνιμα στην Σμύρνη και μέχρι σήμερα συνετέλεσε τα μέγιστα στην ανασύσταση της Ορθόδοξης Κοινότητας Σμύρνης.
Α. ΒΙΚΕΤΟΣ


Πηγή: mikrasiatis.gr
Με αφορμή την ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας, την Κυριακή 18 Σεπτεμβρίου θα τελεστεί επιμνημόσυνη δέηση για τα θύματα στον Ιερό Ναό Αγίου Παντελεήμονα στο Κωνσταντινάτο. Μετά τη Θεία Λειτουργία θα προσφερθεί καφές στην αίθουσα του Συλλόγου.

Τρίτη 13 Σεπτεμβρίου 2016

Η 14η Σεπτεμβρίου καθιερώθηκε στη χώρα μας ως ημέρα Μνήμης των θυμάτων της γενοκτονίας των ελληνορθόδοξων ‘’εν γένει’’ πληθυσμών της Μικράς Ασίας. Η συμβολική αυτή ημερομηνία αποφασίστηκε γιατί με το νέο ημερολόγιο ο χριστιανισμός αυτή τη μέρα τιμά την ύψωση του ιερού μας μαρτυρικού συμβόλου, ενώ με το παλιό ημερολόγιο συμπίπτει με τη μέρα του τέλους της πιο συμβολικής πόλης του Ελληνισμού της Μικρά Ασίας, της Σμύρνης που, με τον επίσης μαρτυρικό τρόπο θανάτου αυτής της πόλης, σήμανε και το τέλος του ελληνο-χριστιανικού στοιχείου στη Μικρά Ασία. Η 14η Σεπτεμβρίου για τον ελληνισμό είναι η μέρα της σταύρωσης του χριστιανισμού στην Εγγύς Ανατολή. Αν η 14η Σεπτεμβρίου δεν συμπίπτει να είναι ημέρα Κυριακή, ο εορτασμός γίνεται την πρώτη Κυριακή μετά τη 14η Σεπτεμβρίου.


Ο νόμος δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα της κυβερνήσεως στις 13/10/1998. Ο νόμος 2645/1998 σύμφωνα με τον οποίο καθιερώθηκε, δεν είναι το αποτέλεσμα βουλευτικών προτάσεων με τις οποίες ξαφνικά στο κοινοβούλιο εκφράστηκε η επιθυμία της θέσπισής του, λόγω ιστορικής ευαισθησίας. Είναι το αποτέλεσμα ενός μοναχικού αγώνα της Ομοσπονδίας Προσφυγικών Σωματείων Ελλάδος που, ως δευτεροβάθμιο συλλογικό όργανο, αγκαλιάζει τα προσφυγικά σωματεία της χώρας μας ανεξαρτήτως της περιοχής που βρίσκονται οι πατρίδες προέλευσης των προσφύγων προγόνων τους  στη Μικρασιατική χερσόνησο και την Ανατολική Θράκη. Η Ο.Π.Σ.Ε. κρίνοντας ιστορικά ότι το σχέδιο αφανισμού του ελληνο-ορθόδοξου στοιχείου στη Μικρά Ασία και την Ανατολική Θράκη εφαρμόστηκε καθολικά και ανεξάρτητα από την προτίμηση των θυτών στις γεωγραφικές περιοχές που ανήκαν ή την εμπόλεμη κατάσταση που υπήρξε κατά τη Μικρασιατική εκστρατεία, αγωνίστηκε για την καθιέρωση Ημέρας Μνήμης όλων των θυμάτων. 

Πηγή: mikrasiatis.gr

Σάββατο 10 Σεπτεμβρίου 2016

Άγιοι που εορτάζουν: Αγιος Χρυσοστομος Μητροπολιτης Σμυρνης (1867 - 1922), Αγιος Αμβροσιος Μητροπολιτης Μοσχονησιων (; - 1922), Αγιος Προκοπιος Μητροπολιτης Ικονιου (; - 1923), Αγιος Γρηγοριος Μητροπολιτης Κυδωνιων (; - 1922), Αγιος Ευθυμιος Μητροπολιτης Ζηλων (1876 - 1921), Αγιοι Κληρικοι Και Λαϊκοι Που Σφαγιασθηκαν Κατα Την Μικρασιατικη Καταστροφη

Βιογραφία
Σύμφωνα με την υπ' αριθμ. 2556/5-7-1993 εγκύκλιο της Ιεράς Συνόδου, η εορτή αυτών των Αγίων θα τιμάται κάθε έτος την Κυριακή προ της Υψώσεως του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού.

Άγιος Χρυσόστομος Σμύρνης
Ο εθνομάρτυρας Χρυσόστομος Καλαφάτης, γεννήθηκε στην Τριγλία της Προποντίδας το 1867 μ.Χ. Γονείς του Χρυσοστόμου ήσαν ο Νικόλαος Καλαφάτης και η Καλλιόπη Λεμωνίδου. Το ζεύγος απέκτησε 8 παιδιά, 4 αγόρια και 4 κορίτσια. Από τ' αγόρια επέζησαν ο πρωτότοκος Ευγένιος (γεννήθηκε το 1865 μ.Χ.) και ο Χρυσόστομος. Ο Ευγένιος συμπαραστάθηκε στον νεώτερο αδελφό του σ' όλη τη διάρκεια του πολυτάραχου βίου του και τελικά τον ακολούθησε έως το μαρτύριο. Ο Νικόλαος Καλαφάτης είχε γνώση του οθωμανικού δικαίου και αντιπροσώπευε τους συμπολίτες του στα τουρκικά δικαστήρια. Αγαπούσε ακόμη την εκκλησιαστική μουσική και είχε ανάμιξη στα κοινά και γι' αυτό εξελέγετο δημογέροντας. Η σύζυγός του Καλλιόπη ήταν μια ευλαβής γυναίκα. Αυτή έταξε τον Χρυσόστομο στην Παναγία την ημέρα των Φώτων του 1868 μ.Χ., όταν είχε επισκεφθεί την Τρίγλια ο Μητροπολιτης Προύσας. Το ζεύγος Καλαφάτη, παρά την μέτρια οικονομική του κατάσταση, ανέθρεψε με επιμέλεια τα παιδιά του. Πρώτοι δάσκαλοι του Χρυσοστόμου στην Τρίγλια ήσαν ο αρχιμανδρίτης και μετέπειτα μητροπολίτης Ιωαννίκιος για τα εκκλησιαστικά, ο Γαζής για τα ελληνικά, ο Χριστόφορος Μουμουζής για τα τουρκικά, ο Νικόλαος Χατζηχρυσάφης για τα γαλλικά και ο Παπα-Θεοδόσης για την εκκλησιαστική μουσική.

Ο Χρυσόστομος σπούδασε στη θεολογική Σχολή Χάλκης (1884 - 1891 μ.Χ.) και υπηρέτησε ως αρχιδιάκονος του μητροπολίτη Μυτιλήνης Κωνσταντίνου Βαλιάδη, ο όποιος αναδείχθηκε Οικουμενικός Πατριάρχης ως Κωνσταντίνος Ε' (1897 μ.Χ.). Χρημάτισε πρωτοσύγκελος της Μεγάλης Εκκλησίας και το 1902 μ.Χ. χειροτονήθηκε από τον Πατριάρχη Ιωακείμ Γ' μητροπολίτης Δράμας (1902 - 1910 μ.Χ.). Οι αγώνες του εναντίον της βουλγαρικής προπαγάνδας και για την τόνωση του εθνικού φρονήματος ενόχλησαν την Υψηλή Πύλη, η οποία αξίωσε από το Πατριαρχείο την άμεση ανάκληση του (1907 μ.Χ.). Αποχωρίστηκε με πικρία το ποίμνιό του και αποσύρθηκε στην Τριγλία με την ελπίδα της επιστροφής στην μητρόπολη Δράμας, η οποία κατέστη δυνατή το 1908 μ.Χ. με την ψήφιση του νέου τουρκικού συντάγματος. Η ενθουσιώδης υποδοχή που του επιφύλαξε ο λαός της Δράμας συνδέθηκε με την έξαρση του εθνικού αγώνα, γι' αυτό και χαρακτηρίστηκε από την Υψηλή Πύλη επικίνδυνος για την δημόσια τάξη. Ανακλήθηκε εκ νέου από την μητρόπολη Δράμας (20 Ιανουαρίου 1909 μ.Χ.) και αποσύρθηκε πάλι στην Τριγλία μέχρι την μετάθεση του στην μητρόπολη Σμύρνης (11 Μαρτίου 1910 μ.Χ.).

Στην Μητρόπολη Σμύρνης συνέχισε τους εθνικούς του αγώνες, οργάνωσε δε πάνδημο συλλαλητήριο για να καταγγείλει τις βιαιότητες των Βουλγάρων στην Μακεδονία εναντίον των Ελλήνων, την υποστήριξη των τουρκικών αρχών προς την βουλγαρική προπαγάνδα και τις γενικότερες καταπιέσεις της Υψηλής Πύλης εναντίον του Ελληνισμού του Οθωμανικού κράτους. Οι τουρκικές αρχές της περιοχής θορυβήθηκαν και πέτυχαν την απομάκρυνση του από την μητρόπολη Σμύρνης (1914 μ.Χ.), στην οποία επέστρεψε μετά την ανακωχή του Μούνδρου (1918 μ.Χ.). Κατά την περίοδο της ελληνικής διοίκησης της Σμύρνης (1919 - 1922 μ.Χ.), λειτουργούσε ως αναμφισβήτητος εθνάρχης του μικρασιάτικου Ελληνισμού και ως ο εμπνευσμένος ηγέτης της «Μικρασιατικής Άμυνας» για την δημιουργία αυτόνομου κράτους σε περίπτωση ήττας του ελληνικού στρατού. Η κατάρρευση όμως του μικρασιάτικου μετώπου (Αύγουστος 1922 μ.Χ.) απογοήτευσε τον μεγαλόπνοο μητροπολίτη, ο όποιος αποδοκίμασε τα σχέδια των Μεγάλων Δυνάμεων για την απομάκρυνση του ελληνικού στοιχείου από την Μικρά Ασία. Η εισβολή των Τούρκων στην Σμύρνη υπήρξε η δοκιμασία των εθνικών του οραμάτων. Αρνήθηκε να εγκαταλείψει τον λαό του, παρά την πίεση των προξένων της Αγγλίας και της Γαλλίας. Στις 27 Αυγούστου 1922 μ.Χ. συνελήφθη από τον Τούρκο φρούραρχο της πόλης Νουρεντίν πασά, μετά το τέλος της θείας Λειτουργίας στο ναό της Αγίας Φωτεινής, και παραδόθηκε στον εξαγριωμένο τουρκικό όχλο. Έπειτα από φρικτά βασανιστήρια βρήκε μαρτυρικό θάνατο. Ο εκφραστής των εθνικών πόθων κατέστη πλέον το σύμβολο των τραγικών πεπραγμένων του Γένους. Το δίτομο έργο του Περί Εκκλησίας, τα άρθρα του στα περιοδικά Εκκλησιαστική Αλήθεια και Ιερός Πολύκαρπος και η όλη κηρυκτική του δράση αναδεικνύουν την υπέροχη πνευματική μορφή του εθνομάρτυρα Ιεράρχη.

Στο μαρτύριο του μητροπολίτη παρευρέθηκαν και οι 20 Γάλλοι ναύτες, την αντίδραση των οποίων περιέγραψε ο Γάλλος συγγραφέας Ρενέ Πουώ.
Μία γαλλική περίπολος από είκοσι άνδρες, τους οποίους συνόδευα μαζί μ’ έναν άλλο πολιτοφύλακα, κατευθύνθηκε αμέσως στη Μητρόπολη, με σκοπό να πεισθεί ο μητροπολίτης να έλθει και να παραμείνει στην εκκλησία της Sacre-Coeur ή στο Γαλλικό Προξενείο. Ο μητροπολίτης Χρυσόστομος δεν δέχθηκε, λέγοντας ότι σαν καλός ποιμένας είχε χρέος να μείνει κοντά στο ποίμνιό του. Όταν η περίπολος έβγαινε από τη Μητρόπολη, ένα αυτοκίνητο στο οποίο επέβαιναν ένας Τούρκος αξιωματικός και δύο στρατιώτες, με τις λόγχες πάνω στα όπλα, σταμάτησε μπροστά από το μητροπολιτικό κτίριο. Ο αξιωματικός ανέβηκε επάνω και διέταξε τον μητροπολίτη να τον ακολουθήσει στον Νουρεντίν πασά, τον στρατιωτικό διοικητή. Βλέποντας ότι απάγεται ο μητροπολίτης, είπα στους άνδρες της περιπόλου να πάρουμε από πίσω το αυτοκίνητο. Φθάσαμε μπροστά στον Μεγάλο Στρατώνα, όπου βρισκόταν ο στρατιωτικός διοικητής, ο στρατηγός Νουρεντίν. Ο αξιωματικός που συνόδευε τον Χρυσόστομο, τον οδήγησε μπροστά στον Νουρεντίν. Σε δέκα λεπτά, και ενώ ο Χρυσόστομος κατέβαινε, βγήκε στο μπαλκόνι του κτιρίου ο Νουρεντίν πασάς, ο οποίος απευθύνθηκε στους χίλους με χίλιους πεντακόσιους μουσουλμάνους, άνδρες και γυναίκες, που βρίσκονταν στην πλατεία· τους είπε ότι τους παραδίδει, τον μητροπολίτη, προσθέτοντας χαρακτηριστικά τις φράσεις: «Αν σας έκανε καλό, να του το ανταποδώσετε· αν σας έκανε κακό, να του κάνετε και εσείς κακό!»

Ο όχλος άρπαξε χωρίς χρονοτριβή τον μητροπολίτη και τον οδήγησε πιο πέρα, μπροστά στο κομμωτήριο του Ismail, ενός Ιταλού προστατευόμενου· εκεί σταμάτησαν και τον έντυσαν με μία άσπρη μπλούζα που πήραν από τον κομμωτή· άρχισαν αμέσως να τον χτυπούν λυσσασμένα με γροθιές και με ξύλα, και να τον φτύνουν στο πρόσωπο· του τρύπησαν με μαχαιριές το σώμα· του ξερίζωσαν τη γενειάδα· του έβγαλαν τα μάτια· του έκοψαν τη μύτη και τα αυτιά.» Πρέπει να σημειώσουμε, ότι η γαλλική περίπολος παρακολουθούσε τα γεγονότα μέχρι τη σκηνή που περιγράψαμε. Οι άνδρες που την αποτελούσαν (επρόκειτο για ναύτες), είχαν βγει έξω απ’ τα ρούχα τους, έτρεμαν χωρίς υπερβολή από την αγανάκτηση και ήθελαν να επέμβουν. Ο επικεφαλής, όμως, αξιωματικός, με το περίστροφο στο χέρι ακολουθούσε τις διαταγές που τους είχαν δοθεί και τους εμπόδισε να κάνουν οποιαδήποτε κίνηση. Στη συνέχεια, δεν είδαμε πια το μητροπολίτη, που τον αποτελείωσαν σε μικρή απόσταση πιο πέρα». (Rene Puaux, «Ο θάνατος της Σμύρνης», Αθήνα 1992, σσ. 57-58).

Άγιος Αμβρόσιος Μητροπολίτης Μοσχονησίων
Ο Άγιος Αμβρόσιος σπούδασε στη Θεολογική Σχολή του Τιμίου Σταυρού Ιεροσολύμων και στη θεολογική Ακαδημία του Κιέβου. Υπήρξε δε εφημέριος σε πολλές ελληνικές κοινότητες της Κριμαίας (Θεοδοσίας, Συμφεροπόλεως, Σεβαστουπόλεως). Το 1913 μ.Χ. χειροτονήθηκε βοηθός επίσκοπος της Μητροπόλεως Σμύρνης με τον τίτλο Ξανθουπόλεως, αναπλήρωσε δε τον εξόριστο μητροπολίτη κατά τη διάρκεια του Α' παγκοσμίου πολέμου. Το 1919 μ.Χ. χρησιμοποιήθηκε ως πατριαρχικός έξαρχος στα Μοσχονήσια, το δε 1922 μ.Χ. έγινε Μητροπολίτης Μοσχονησίων. Κατά τη Μικρασιατική καταστροφή τάφηκε ζωντανός, από τους Τούρκους μαζί με άλλους εννέα Ιερείς σε λάκκο έξω από την πόλη των Κυδωνιών (15 Σεπτεμβρίου 1922 μ.Χ.).

Άγιος Προκόπιος Λαζαρίδης Μητροπολίτης Ικονίου (1911 - 1923 μ.Χ.)
Προηγουμένως επίσκοπος Αμφιπόλεως (1894 - 1899 μ.Χ.) και Μητροπολίτης Δυρραχείου (1899 - 1906 μ.Χ.) και Φιλαδέλφειας (1906 - 1911 μ.Χ.). Ήταν και αυτός μεταξύ των εθνοϊερομαρτύρων εκείνων των χρόνων.

Οι συνθήκες γι' αυτόν ήταν ιδιαίτερες. Οι νεότουρκοι προσπαθούσαν να οργανώσουν τουρκορθόδοξη Εκκλησία, ανεξάρτητη απ' το Πατριαρχείο, χρησιμοποιώντας αποκλειστικά τη τουρκική γλώσσα. Για το σκοπό αυτό πίεζαν ιερείς να προσχωρήσουν σ' αυτή τη προσπάθεια. Αλλά απέτυχαν. Ιδιαίτερα στην Ανατολία - τα βάθη της Μικράς Ασίας - είχαν εγκλωβίσει τους ορθοδόξους και τους υπέβαλλαν σε φοβερές κακώσεις μέχρι να αποσκιρτήσουν από το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Τρείς μάλιστα αρχιερείς, με επικεφαλής τον Μητροπολίτη Ικονίου Προκόπιο, τους ανάγκαζαν να προβούν σε αυθαίρετη και αντικανονική χειροτονία επισκόπου, έτσι ώστε να διαρρηχτούν οι σχέσεις τους με το Οικουμενικό Πατριαρχείο και να χειραφετηθούν αυθαίρετα ως αυτοτελής τουρκορθόδοξη Σύνοδος. Εν μέσω αυτής της καταδυναστεύσεως του ποιμνίου και των ποιμένων του, αλλά και των απελπισμένων κλαυθμών του λαού, ο Μητροπολίτης Προκόπιος παρέδωσε το πνεύμα του στον Μέγα Αρχιερέα και Σωτήρα Χριστό, προμαχώντας και συμπάσχοντας με τους στενάζοντες Έλληνες χριστιανούς της Ανατολίας.

Άγιος Γρηγόριος Μητροπολίτης Κυδωνιών (22 Ιουλίου 1908 - 3 Οκτωβρίου 1922)
Προηγουμένως διετέλεσε και μητροπολίτης Τιβεριουπόλεως και Στρωμνίτσης (12 Οκτωβρίου 1902 μ.Χ. - 22 Ιουλίου 1908 μ.Χ.). Το κοσμικό του όνομα ήταν Αναστάσιος Αντωνιάδης ή Σαατσόγλου και, κατά μεταγλώττιση δική του, Ωρολογάς. Γεννήθηκε στη Μαγνησία της Μικράς Ασίας το 1864 μ.Χ. Ως Ιεροκήρυκας ανήκει στους πρώτους που στο κήρυγμα χρησιμοποίησαν τη δημοτική γλώσσα. Και στις τρεις μητροπόλεις που υπηρέτησε εργάστηκε με ζήλο και επιτυχία για την προάσπιση των εθνικών ελληνικών δικαίων και ιδιαίτερα συνεργάστηκε γι' αυτά με τον μητροπολίτη Δράμας Χρυσόστομο Καλαφάτη (1902 - 1910 μ.Χ.), τον κατόπιν εθνομάρτυρα μητροπολίτη Σμύρνης (1910 - 1922 μ.Χ.). Στις 12 Οκτωβρίου 1902 μ.Χ. χειροτονήθηκε μητροπολίτης στη σπουδαία από εθνικής απόψεως επαρχία Τιβεριουπόλεως και Στρωμνίτσης στην οποία αγωνίστηκε όχι μόνο κατά των τούρκων αλλά ιδιαίτερα εναντίον του βουλγαρικού κομιτάτου, μέλη του οποίου προσπάθησαν, πολλές φορές, να τον δολοφονήσουν (1905 μ.Χ.). Η τουρκική κυβέρνηση, όταν πληροφορήθηκε την εθνική δράση του Γρηγορίου, ανάγκασε το Οικουμενικό Πατριαρχείο να απομακρύνει τον Γρηγόριο, μεταθέτοντας τον στη νεοσύστατη μητρόπολη Κυδωνιών στις 22 Ιουνίου 1908 μ.Χ., όπου ο Γρηγόριος συνέχισε την εθνική του δράση. Το 1918 μ.Χ. κατηγορήθηκε από τους Τούρκους για εσχάτη προδοσία, δικάστηκε δύο φορές στο Στρατοδικείο της Σμύρνης, καταδικάστηκε και φυλακίστηκε. Μετά την αποφυλάκιση του (16 Οκτωβρίου 1918 μ.Χ.) και την κατάληψη των Κυδωνιών από τον ελληνικό στρατό (19 Μαΐου 1919 μ.Χ.), ο Γρηγόριος δεν απομακρύνθηκε από την επαρχία του, για υποθέσεις της οποίας πολλές φορές ήλθε σε αντίθεση με τον ύπατο αρμοστή στη Σμύρνη Αριστείδη Στεργιάδη. Μετά την αποχώρηση των ελληνικών πολιτικών και στρατιωτικών αρχών από τις Κυδωνιές, ο Γρηγόριος, σε σύσκεψη με τη δημογεροντία, εισηγήθηκε την αναχώρηση των κατοίκων των Κυδωνιών και τη μεταφορά τους στη Μυτιλήνη, για να αποφύγουν τη σφαγή από τους Τούρκους, αλλά δυστυχώς οι υποδείξεις του δεν έγιναν αποδεκτές. Έτσι το δράμα των κατοίκων των Κυδωνιών άρχισε στις 22 Αυγούστου 1922 μ.Χ., όταν άτακτος τουρκικός στρατός κατέσφαξε κοντά στην κωμόπολη Φράνελι του Αδραμυττηνού Κόλπου 4.000 Έλληνες κατοίκους των Κυδωνιών. Ο μητροπολίτης Γρηγόριος, παρά τους εξευτελισμούς που υφίστατο από τις τουρκικές αρχές, τις επισκεπτόταν και αγωνιζόταν να σώσει και να θρέψει το ποίμνιο του. Όταν δε στις 15 Σεπτεμβρίου πληροφορήθηκε τη σφαγή του μητροπολίτη Μοσχονησίων Αμβροσίου και των 6.000 κατοίκων τους από τους Τούρκους, ο Γρηγόριος αγωνίστηκε υπεράνθρωπα και κατόρθωσε να συγκατατεθούν οι Τούρκοι να έλθουν ελληνικά πλοία από τη Μυτιλήνη με αμερικανική σημαία και με την εγγύηση του Αμερικανικού Ερυθρού Σταυρού και να παραλάβουν 20.000 Έλληνες από τις 35.000 που κατοικούσαν τις Κυδωνιές. Ο Γρηγόριος αρνήθηκε να αναχωρήσει και στις 30 Σεπτεμβρίου οι Τούρκοι τον συνέλαβαν και τον φυλάκισαν. Στη φυλακή βασανίστηκε φρικτά και στις 3 Οκτωβρίου, μαζί με άλλους Ιερείς και προκρίτους των Κυδωνιών που είχαν επίσης συλληφθεί θανατώθηκε.

Άγιος Ευθύμιος Μητροπολίτης Ζήλων
Ο Ευθύμιος Αγριτέλης, υπήρξε επίσκοπος Ζήλων από το 1912 μ.Χ. έως το 1921 μ.Χ. Μοναχός της Ιεράς Μονής Λειμώνας, σπούδασε στη Θεολογική σχολή της Χάλκης και κατόπιν έκανε διδάσκαλος και Ιεροκήρυκας στη Λέσβο και πρωτοσύγκελος στη μητρόπολη Μηθύμνης. Στις 12 Ιουνίου 1912 μ.Χ. χειροτονήθηκε επίσκοπος Ζήλων. Ως επίσκοπος ανέπτυξε μεγάλη θρησκευτική και εθνική δράση. Όταν η δράση του έγινε γνωστή στους Κεμαλιστές Τούρκους, συνελήφθη και φυλακίστηκε μαζί με άλλους πρόκριτους της επαρχίας Αμασείας στις 21 Ιανουαρίου 1921 μ.Χ. Με αίτηση του, ζήτησε από την κεμαλική κυβέρνηση της Άγκυρας να θεωρηθεί μόνο αυτός ένοχος και να απαλλαγούν οι υπόλοιποι συλληφθέντες. Μάλιστα δε μπροστά στο δικαστήριο απολογήθηκε με θαυμάσια αγόρευση. Στη φυλακή υπέστη πολλά βασανιστήρια, από τα όποια και πέθανε στις 29 Μαΐου 1921 μ.Χ. Μετά δε τον θάνατο του ήλθε και η καταδικαστική απόφαση του τούρκικου δικαστηρίου!


Πηγή: saint.gr

Δευτέρα 5 Σεπτεμβρίου 2016

Το Σεπτέμβρη τον έλεγαν τρυγητή. Το Σεπτέμβρη στο Κωνσταντινάτο έπιαναν το καινούργιο προζύμι με το λουλούδι του Σταυρού στις 14 Σεπτεμβρίου.

Για τις γιορτές του Δεκέμβρη έλεγαν για το κρύο «Αη Βάρβαρα βαρβαρώνει, Αη Σάββας σαβανώνει κι Αη Νικόλας παραχώνει».

Μετά του Αγίου Σπυρίδωνος (12 Δεκεμβρίου) έλεγαν «σπυρί-σπυρί μεγαλώνει η μέρα».

Του Αγίου Συμεών πίστευαν ότι οι έγκυες γυναίκες δεν έπρεπε να κάνουν καμιά δουλειά, γιατί αν το μελετούσαν κι έπιαναν κάποιο σημείο του σώματος τους, το μωρό θα είχε σημάδι στο συγκεκριμένο σημείο.

Επιμέλεια: Μαίρη Καλαμάρη (από αφηγήσεις της Στέλλας Καλαμάρη)



Σάββατο 3 Σεπτεμβρίου 2016

Στο Στανό Χαλκιδικής, ιδιαίτερη πατρίδα του χοροδιδάσκαλου του Συλλόγου μας Ιωάννη Γκόγκου, βρέθηκε ο Πολιτιστικός Σύλλογος Μικρασιατών Κωνσταντινάτου στις 31 Αυγούστου, κατόπιν πρόσκλησης, για τις πολιτιστικές εκδηλώσεις προς τιμήν της τοπικής Αγίας Χάιδως. 

Βιογραφία της Αγίας Χάιδως
Η Αγία Χάιδω καταγόταν από το χωριό Στανό της Χαλκιδικής και έζησε τον 19ο αιώνα μ.Χ. Μετά την επανάσταση του 1821 μ.Χ., για να αποφύγει τις ανήθικες ενοχλήσεις του Τούρκου διοικητού, αναγκάσθηκε να φύγη από το χωριό με την μητέρα της και να εγκατασταθούν στην Θάσο.

Εκεί εισήλθε σε ένα μετόχι της μονής Παντοκράτορος της Καλλιρράχης, όπου υπηρετούσε στον ναό και ζούσε βίο παρθενικό, αφιερωμένο στον Θεό. Μετά την κοίμηση της μητέρας της αφιερώθηκε εξ ολοκλήρου στην προσευχή και στην νηστεία και έφθασε σε πνευματική θεωρία.

Κατά την τοπική παράδοση, όταν οι Τούρκοι επέδραμαν στο μετόχι, άγγελοι άρπαξαν και διέσωσαν την οσία από την μανία των αλλοθρήσκων. Δύο ημέρες αργότερα επέστρεφε στο μετόχι και διηγήθηκε την ιστορία της στον ιερομόναχο Γεράσιμο.

Άλλη παράδοση αναφέρει ότι η οσία βασανίσθηκε σκληρά από τους Τούρκους. Κατά την κοίμηση της το ιερό της σκήνωμα ευωδίαζε εις ένδειξη της Αγιότητος της.

Στη συνείδηση των χριστιανών του Στανού ήταν πάντοτε ζωντανή η μνήμη και η ζωή της Οσίας. Γι’ αυτό και αφιέρωσαν ιερά εικόνα, την οποίαν εναπέθεσαν εντός του ενοριακού ναού των Εισοδίων της Θεοτόκου. Η εικόνα ιστορήθηκε από την αδελφότητα των Κυριλλαίων εις την Νέαν Σκήτην Αγίου Όρους το 1960 μ.Χ. Παριστάνεται η Αγία με την τοπική ενδυμασία της Χαλκιδικής της εποχής εκείνης.

Από το 1988 μ.Χ., ορίσθηκε η 1η Σεπτεμβρίου ως η ημέρα μνήμης και εορτασμού της Οσίας. Δε γνωρίζουμε την ακριβή ημερομηνία της κοιμήσεώς της. Γι’ αυτό ορίσθηκε η 1η Σεπτεμβρίου κατά την οποία εορτάζει και η παλαιοτέρα Αγία Χάιδω, ανάμεσα στο χορό των 40 μαρτύρων γυναικών των εν Θράκη. Συνηθίζεται, όταν δεν γνωρίζουμε την ακριβή ημερομηνία αθλήσεως ή κοιμήσεώς, να τιμούμε τον άγιο στη μνήμη ομώνυμου παλαιότερου αγίου.

Εκκλησία κτίστηκε τα τελευταία χρόνια προς τιμήν της Αγίας, με πρωτοβουλία του εφημέριου Χαλκιά Νικολάου και τη συνδρομή των Στανιωτών.


Ακολουθούν φωτογραφίες από την εκδήλωση: