Αλησμόνητες Πατρίδες: Η Προύσα της Βιθυνίας (βίντεο)

ΑΛΗΣΜΟΝΗΤΕΣ ΠΑΤΡΙΔΕΣ (10 )
ΠΡΟΥΣΑ ΒΙΘΥΝΙΑΣ
Του Σταύρου Π. Καπλάνογλου:

ΒΙΝΤΕΟ:

ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ

Η Προύσα είναι χτισμένη στους πρόποδες του Ολύμπου της Βιθυνίας και έχει για επίνειο τα Μουδανιά στην Προποντίδα. Το τοπίο της μοιάζει με το Πήλιο. Τα πλούσια νερά που κατεβαίνουν απ' τον Όλυμπο και οι άφθονες βροχές που πέφτουν, κάνουν την περιοχή της Προύσας απ' τις πιο εύφορες.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΠΡΟΥΣΑΣ
Η αρχαία Προύσα ιδρύθηκε στη νότια πλαγιά του βουνού Όλυμπος, από τον βασιλιά της Βιθυνίας, Προυσία Α' (236 – 180 π.Χ.).
Ο βασιλιάς της Μακεδονίας Φίλιππος Ε' έδωσε στον Προυσία της Βιθυνίας το 202 π.Χ., την περιοχή ως δώρο για την βοήθεια του εναντίον της Περγάμου και της Ηράκλειας της Παφλαγονίας
Ο Προυσίας ίδρυσε στη νότια πλαγιά του βουνού Ολυμπάς, από τον βασιλιά της Βιθυνίας, την Προύσα.
Οι απόγονοι του Προυσία κυβέρνησαν την περιοχή έως το 88 π.χ.
Τελευταίος βασιλιάς της Προύσας ήταν ο απόγονος του Προυσία, Νικομήδης ο Γ', ο Φιλοπάτωρ, ο οποίος, αν και νικήθηκε το 88 π.Χ. από τον Μιθριδάτη, την επανέκτησε με τη βοήθεια των Ρωμαίων το 74 π.Χ.

ΡΩΜΑΙΟΙ
Επί Ρωμαίων η Προύσα ευεργετήθηκε, διότι διέθετε δική της βουλή.
Ο Δίων ο Χρυσόστομος συνδεόταν φιλικά με τον αυτοκράτορα της Ρώμης. Την εποχή που ζούσε ο Δίων, η Προύσα ήταν καθαρά ελληνική πόλη, διότι οι Έλληνες, που είχαν έρθει από τα παράλια, εξελλήνισαν τελείως τις βαρβαρικές φυλές, οι οποίες κατοικούσαν στη Βιθυνία από την εποχή του Ξενοφώντα.
Σπουδαία ήταν τα λουτρά της, που την κατέστησαν λαμπρή λουτρόπολη.

ΠΡΟΥΣΑ ΕΠΙ ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ
Με την ίδρυση της Βυζαντινής αυτοκρατορίας η Προύσα έχασε την αίγλη της. Την ξεπέρασαν πόλεις, όπως η Νίκαια και η Νικομήδεια, οι οποίες είχαν γίνει κέντρα της χριστιανικής λατρείας.
Πολιτικά ανήκε στην 31η Επαρχία Βιθυνίας και εκκλησιαστικά στην Μητρόπολη Νικομήδειας. Μετά την εξάπλωση του Χριστιανισμού, η Προύσα έγινε το 1087 έδρα επισκοπικού θρόνου με το όνομα “Θεουπόλεως” και αργότερα “Προύσας”.
Η εκκλησιαστική επαρχία Προύσας, 13η κατά την τάξη, σύμφωνα με το Συνταγμάτιο του Οικουμενικού Θρόνου, περιελάμβανε 13 κωμοπόλεις και χωριά, από τα οποία τα σπουδαιότερα ήταν η Τρίγλια, η Σιγή, το Παλλαδάρι, οι Ελιγμοί και τα Μουδανιά.
Εξελίχθηκε σε μεγάλη και σημαντική πόλη κατά την Βυζαντινή Αυτοκρατορία, ενώ ήταν η δυτική εσχατιά του δρόμου του μεταξιού.
Το 1326 έπεσε στα χέρια των Οθωμανών, και ανακηρύχθηκε σε πρωτεύουσα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας μεταξύ 1326 και 1365. Μέχρι την κατάληψη της Αδριανούπολης το 1365, η Προύσα κατείχε εξέχουσα διοικητική θέση στην Αυτοκρατορία.
Η Αδριανούπολη έγινε η νέα οθωμανική πρωτεύουσα μεταξύ 1365 και 1453. Η Κωνσταντινούπολη) έγινε η τελική οθωμανική πρωτεύουσα μέχρι το 1923 οπότε πρωτεύουσα έγινε η Άγκυρα
Η Προύσα ήταν αξιόλογη κοινότητα και στο τέλος του 16ου αιώνα υπολογίζονταν, σύμφωνα με έγγραφα, γύρω στις δυο χιλιάδες. Το 1576 η ορθόδοξη ελληνική κοινότητα αριθμούσε 300 οικογένειες.
Ξεχωριστή ακμή είχε η Προύσα στον 18ο και 19ο αιώνα.

ΠΑΙΔΕΙΑ
Το 1804 λειτουργούσε η Σχολή της Προύσας. Το 1874 η «Γενική Φιλανθρωπική Εταιρεία Βιθυνίας» ίδρυσε την «Κεντρική Σχολή» (μέσης εκπαίδευσης).

ΑΡΧΕΣ 20ου ΑΙΩΝΑ
Στις αρχές του 20ου αιώνα ζούσαν στην Προύσα 5.000 Ορθόδοξοι χριστιανοί. Η Προύσα είχε τρεις ελληνικές συνοικίες, του Μπαλούκ Παζάρ, του Καγιά Μπασί και του Ντεμίρ Καπού.
Το 1903 ως τη Μικρασιατική Καταστροφή λειτούργησε τα «Ευγενίδεια Εκπαιδευτήρια».

ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ
Οι κάτοικοι της Προύσας ασχολούνταν κυρίως με τη γεωργία, την αμπελουργία και τη σηροτροφία. Η Προύσα αποτελούσε ξεχωριστό εμπορικό κέντρο μεταξιού. Φημισμένα ήταν τα κρασιά της Προύσας, που συναγωνίζονταν τα γαλλικά, όπως και τα μεταξωτά της, που την έκαναν γνωστή σε όλον τον κόσμο.
Η εμπορική διακίνηση της πόλης γινόταν μέσω του λιμανιού των Μουδανιών, με τα οποία η Προύσα συνδεόταν σιδηροδρομικώς.
Ειχε 52 εργοστάσια παραγωγής μεταξιού, που τα περισσότερα ήταν ελληνικά.
Σημαντικό μέρος του εμπορίου βρισκόταν στα χέρια των Ελλήνων, των Αρμενίων και των Εβραίων (οι Έλληνες ήταν 5.500, οι Αρμένιοι 7.500 και οι Εβραίοι 3.000).

ΟΙ ΕΚΛΗΣΣΙΕΣ ΣΤΗΝ ΠΡΟΥΣΑ
Είχε:
1.Τους Αγίους Αποστόλους, ως το 1642 συνοικία του Καγιά Μπασί
2.Των Παμμεγίστων Ταξιαρχών, η οποία βρισκόταν στη συνοικία Ντεμίρ των Καπού. Ανακαινίστηκε το 1835, μέρος του ναού αυτού σώζεται μέχρι σήμερα
3.Τον Μητροπολιτικό ναό του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, ο οποίος είχε κτιστεί το 1705 συνοικία Μπαλούκ Παζάρ
4.Και την εκκλησία της Παναγιάς Προυσιώτισσας, όπου βρισκόταν η θαυματουργή εικόνα της Παναγιάς, που αρχαία παράδοση τη θέλει έργο του Ευαγγελιστή Λουκά.

1919 ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΠΡΟΥΣΑ

Στις 24 Ιουνίου – 10 Αυγούστου η Προύσα καταλαμβάνεται από τον ελληνικό στρατό. Οι Έλληνες κάτοικοι γιόρτασαν την κατάληψη της πόλης με λαμπαδοδρομίες, εκτός δε αυτού οκτώ ηλικίες στρατεύσιμων Ελλήνων, προσχώρησαν στις τάξεις του ελληνικού στρατού και πολέμησαν εναντίον του Κεμάλ.

1922-1923 ΟΙ ΠΡΟΥΣΑΛΛΗΔΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Μετά την Μικρασιατική Καταστροφή, οι Ελληνες της Προύσας κατέφυγαν στα Μουδανιά και στην Κίο, κι από εκεί στην Ελλάδα. Σε κάποια γειτονιά της Προύσας υπάρχουνε ακόμα μερικά ελληνικά σπίτια και το «μαυσωλείο» του Καραγκιόζη. Γραφικά σοκάκια με πανέμορφα καλοδιατηρημένα Ελληνικά σπίτια με νεοκλασική αρχιτεκτονική.

Ανάμεσα σε αυτούς που έφθασαν στην Ελλάδα ήταν και δυο πολύ γνωστές προσωπικότητες:

1. Ο Μανώλης Ανδρόνικος ( 1919.-1992 )
Έλληνας καθηγητής Πανεπιστημίου και αρχαιολόγος που γεννήθηκε στην Προύσα και ανακάλυψε στη Βεργίνα, τον τάφο του Φίλιππου Β΄ της Μακεδονίας και

2. Ο Κάρολος Κουν (1908 – 1987)
Κορυφαίος θεατρικός σκηνοθέτης που ίδρυσε τη Δραματική Σχολή του θεάτρου που έφερε το όνομα του που γεννήθηκε επίσης στην Προύσα και άφησε την σφραγίδα του στα θεατρικά δρώμενα στην Ελλάδα.

Υ.Γ. Το κείμενο για την Προύσα που αναρτήθηκε σήμερα μαζί με το video που προηγήθηκε ήταν ένα μέρος από την διάλεξη που ο Μικρασιατικός Σύλλογος Π.Ε. Κοζάνης διοργάνωσε στις 11/12/2016 στην αίθουσα του Λαογραφικού Μουσείου του Συνδέσμου και Τεχνών Κοζάνης.

Πηγή: kozanilife.gr

Διαβάστε περισσότερα

Κυριακή του Πάσχα 2018 στο Κωνσταντινάτο: η περιφορά της Αναστάσεως

Το έθιμο της περιφοράς της Εικόνας της Αναστάσεως σε όλο το χωριό, το οποίο αναβιώνει μόνο στο Κωνσταντινάτο, έλαβε χώρα το πρωί της Κυριακής του Πάσχα. Χριστός Ανέστη και χρόνια πολλά σε όλους!

ΒΙΝΤΕΟ:

ΒΙΝΤΕΟ:

ΒΙΝΤΕΟ:

ΒΙΝΤΕΟ:

ΒΙΝΤΕΟ:

Διαβάστε περισσότερα

Ανάσταση 2018 στο Κωνσταντινάτο: Χριστός Ανέστη!

Το χαρμόσυνο μήνυμα της Αναστάσεως του Κυρίου από τον Ιερό Ναό Αγίου Παντελεήμονα Κωνσταντινάτου μέσα από φωτογραφίες και βίντεο:

ΒΙΝΤΕΟ:

Χριστός Ανέστη!
Χρόνια πολλά!

Διαβάστε περισσότερα

Μεγάλη Παρασκευή 2018 στο Κωνσταντινάτο

Σε κατανυκτικό κλίμα τελέστηκε η ακολουθία του Επιταφίου στον Ιερό Ναό Αγίου Παντελεήμονα στο Κωνσταντινάτο. Η χορωδία του Πολτιστικού Συλλόγου Μικρασιατών του χωριού, ενηλίκων και παιδιών, έψαλλε τα Εγκώμια και στο τέλος έγινε η περιφορά του Επιταφίου σε όλο το χωριό. Ακολουθούν φωτογραφίες και βίντεο:

ΒΙΝΤΕΟ:

ΒΙΝΤΕΟ:

ΒΙΝΤΕΟ:

Διαβάστε περισσότερα

H αυθεντική συνταγή για πολίτικο τσουρέκι βήμα - βήμα

Η αυθεντική συνταγή για πολίτικο τσουρέκι, δια χειρός Στέλιου Παρλιάρου.

Συνταγή: Στέλιος Παρλιάρος
Φωτογραφίες: Άλκης Καλούδης

Υλικά
•40 γρ. νωπή µαγιά
•190 γρ. φρέσκο γάλα πλήρες + 40 γρ. επιπλέον, χλιαρό
•2 αυγά, κατά προτίµηση βιολογικά + 1 επιπλέον, για επάλειψη
•125 γρ. βούτυρο αγελάδος σε θερµοκρασία δωµατίου, κοµµένο σε κοµµάτια
•680 γρ. αλεύρι σκληρό ή για τσουρέκι
•120 γρ. ζάχαρη
•1 πρέζα αλάτι
•8 γρ. µαχλέπι (περίπου 1 κουτ. γλυκού, όχι πολύ γεµάτο)
•8 γρ. κρύσταλλοι µαστίχας (περίπου 1/2 κουτ. γλυκού), κοπανισµένοι στο γουδί µε λίγη άχνη ζάχαρη, µέχρι να γίνουν λεπτή σκόνη, ή τριµµένοι στο µούλτι, ή 5 - 6 σταγόνες µαστιχέλαιο
•αµύγδαλο φιλέ για την επιφάνεια

Συγκεντρώνουμε όλα τα υλικά που θα χρειαστούμε.
 
Σε ένα µικρό µπολ βάζουµε τα 40 γρ. χλιαρό γάλα και διαλύουµε τη νωπή µαγιά µέσα σε αυτό.
 
Στον κάδο του µίξερ ρίχνουµε τα στερεά υλικά, δηλαδή το αλεύρι, τη ζάχαρη και το αλάτι.
 
Προσθέτουµε τα δύο αυγά…
 
…το µείγµα της διαλυµένης µαγιάς και…
 
…το υπόλοιπο γάλα (190 γρ.).
 
Ζυµώνουµε τα υλικά µε το γάντζο σε µέτρια ταχύτητα έως ότου αναµειχθούν καλά.
 
Προσθέτουµε σιγά-σιγά το βούτυρο σε κοµµάτια και συνεχίζουµε το ζύµωµα.
 
Στην αρχή, το µείγµα θα είναι αρκετά κολλώδες. Δεν πρέπει να παρασυρθούµε και να προσθέσουµε επιπλέον αλεύρι.
 
Συνεχίζοντας το ζύµωµα, θα δούµε ότι η ζύµη θα αρχίσει να ξεκολλάει από τα τοιχώµατα και να συγκεντρώνεται γύρω από το γάντζο. Τότε είναι έτοιµη.
 
Προσθέτουµε τη µαστίχα και το µαχλέπι και ζυµώνουµε για µερικά δευτερόλεπτα ακόµη.
 
Φτιάχνουµε µια µπάλα µε τη ζύµη και τη βάζουµε σε µια λεκανίτσα. Τη σκεπάζουµε µε µια πετσέτα και την αφήνουµε σε ζεστό περιβάλλον για 2 - 3 ώρες, έως ότου διπλασιαστεί σε όγκο.
 
Τη µεταφέρουµε σε έναν πάγκο εργασίας και τη ζυµώνουµε λίγο µε τα χέρια, ώστε να φύγει όλος ο αέρας.
 
Τη χωρίζουµε σε 3 ίσα µέρη. Είναι προτιµότερο να τα ζυγίσουµε, για να είναι ακριβώς ίσα.
 
Πλάθουµε κάθε κοµµάτι, πρώτα σε µπαλάκια και έπειτα…
 
...σε φιτίλια. Τα βάζουµε το ένα παράλληλα στο άλλο και τα ενώνουµε στην κορυφή.
 
Τα πλέκουµε σε πλεξούδα και τη βάζουµε στη λαµαρίνα του φούρνου, πάνω σε λαδόκολλα ή επιφάνεια σιλικόνης.
 
Το αφήνουµε ξανά σε ζεστό περιβάλλον για 1 ώρα, να φουσκώσει. Ανακατεύουµε το αυγό µε ελάχιστο νερό και µε ένα πινέλο αλείφουµε το τσουρέκι, µε προσοχή γιατί, αν το τρυπήσουµε, θα φύγει ο αέρας και το τσουρέκι θα «κάτσει».
 
Πασπαλίζουµε µε το αµύγδαλο φιλέ και ψήνουµε σε προθερµασµένο φούρνο στους 170° C για περίπου 40 λεπτά, µέχρι το τσουρέκι να ροδίσει και να ξεκολλάει από τη λαδόκολλα.

Μερίδες: για 1 µεγάλο τσουρέκι ή 2 µικρά
Προετοιμασία: 60΄
Αναμονή: 3-4 ώρες
Ψήσιμο: 40'

Συμβουλές
•Αν δεν έχουµε µίξερ πάγκου ή αν θέλουµε να διπλασιάσουµε τη δόση και δεν χωράει στον κάδο, µπορούµε να ζυµώσουµε τα υλικά µε τα χέρια. Για να µην κολλάει η ζύµη, λιώνουµε το βούτυρο και βουτάµε πού και πού τα χέρια µας σε αυτό, µέχρι να το ενσωµατώσουµε όλο στη ζύµη.
 
•Για να φουσκώσει πιο γρήγορα η ζύµη, µπορούµε να τη βάλουµε στο θερµοθάλαµο που βρίσκεται στο κάτω µέρος του φούρνου (είναι το συρτάρι, στο οποίο συνήθως αποθηκεύουµε ταψιά). Θα ανάψουµε το φούρνο για λίγο να ζεσταθεί καλά. Επίσης, µπορούµε να τη βάλουµε και σε ελαφρώς ζεσταµένο φούρνο. Προσοχή, όµως! Η θερµοκρασία δεν πρέπει να ξεπερνάει τους 35° - 40° C.
 
•Προτιµάµε τη νωπή µαγιά, γιατί δίνει πιο ωραία γεύση. Αν χρησιµοποιήσουµε ξερή, βάζουµε µόνο 20 γρ. απευθείας στον κάδο του µίξερ.

•Αν θέλουµε στο τσουρέκι µας κόκκινο αυγό, το βάζουµε όταν φτιάξουµε την πλεξούδα, πριν από το δεύτερο φούσκωµα.

Πηγή: eirinika.gr, steliosparliaros.gr

Διαβάστε περισσότερα

Γιατί φτιάχνουμε τσουρέκια το Πάσχα;

Το Πάσχα, είθισται να φτιάχνουμε τσουρέκια. Μάλιστα, το έθιμο καλεί τις γυναίκες να ζυμώνουν τσουρέκια το πρωί της Μεγάλης Πέμπτης. Γιατί, όμως, φτιάχνουμε τσουρέκια το Πάσχα;

Τα τσουρέκια είναι ο εξελιγμένος τύπος του πασχαλινού ψωμιού, της Λαμπροκουλούρας ή του Λαμπρόψωμου.

Το όνομα “τσουρέκι” προέρχεται από την Τουρκική λέξη “corek” που αναφέρεται σε οποιοδήποτε ψωμί είναι φτιαγμένομε ζύμη που περιέχει μαγιά, ενώ υπάρχουν πολλά είδη corek, τόσο αλμυρά όσο και γλυκά, που εμφανίζονται σε διάφορα σχήματα και μεγέθη ανάλογα με την περιοχή.

Οι Αρμένιοι, καθώς και οι άνθρωποι στο Αζερμπαϊτζάν, φτιάχνουν ένα “churek” που είναι ένα στρογγυλό επίπεδο ψωμί πασπαλισμένο με σουσάμι. Το όνομα “τσουρέκι” μάλλον υιοθετήθηκε από τους Έλληνες κατά την περίοδο της τουρκικής κατοχής, και έκτοτε ξεκίνησαν να φτιάχνουν τη δική τους εκδοχή ενός γλυκού ψωμιού φτιαγμένο με γάλα, βούτυρο και αβγά.

Το τσουρέκι είναι μόνο ένα από τα ποικίλα εορταστικά ψωμιά της ελληνικής παράδοσης, όμως ίσως είναι το πιο γνωστό. Εκτός από το τσουρέκι, υπάρχουν και άλλες ποικιλίες Πασχαλινού ψωμιού γνωστές ως “λαμπροκούλουρα” ή “λαμπρόψωμο” ή με άλλες ονομασίες ανάλογα με την τοπική παράδοση.

Το ψωμί αυτό είναι συμβολικό, γιατί αντιπροσωπεύει την ανάσταση του Χριστού, καθώς το αλεύρι ζωντανεύει και μεταμορφώνεται σε ψωμί. Το ψωμί συμβόλιζε τη “ζωή” και στην ειδωλολατρική παράδοση και μπορούμε να βρούμε απομεινάρια της ακόμη και σήμερα, σε παραδόσεις όπως της προσφοράς Πασχαλινού ψωμιού και κόκκινων αβγών στους τάφους αγαπημένων προσώπων κατά το Πάσχα.

Το σχήμα των Πασχαλινών ψωμιών ποικίλλει ανάλογα με τις τοπικές παραδόσεις. Το πιο γνωστό είναι φυσικά η πλεξούδα, με ή χωρίς κόκκινο αβγό. Οι πλεξούδες και οι κόμποι προέρχονται από τους ειδωλολατρικούς χρόνους ως σύμβολα για την απομάκρυνση των κακών πνευμάτων .

Πρωί-πρωί τη Μεγάλη Πέμπτη, σε όλη την Ελλάδα, οι γυναίκες καταπιάνονται με το ζύμωμα. Ζυμώνουν με μυρωδικά τις κουλούρες της Λαμπρής και τις στολίζουν με λουρίδες από ζυμάρι και ξηρούς καρπούς. Ανάλογα με το σχήμα που τους έδιναν παλιότερα είχαν και διάφορα ονόματα. “Κοφίνια”, “καλαθάκια”, “δοξάρια”, “αυγούλες”, “κουτσούνες”, “κουζουνάκια”. Παρόμοιες κουλούρες έφτιαχναν και στα βυζαντινά χρόνια, τις “κολλυρίδες” και ήταν ειδικά ψωμιά για το Πάσχα, σε διάφορα σχήματα, που είχαν στο κέντρο ένα κόκκινο αυγό.

Πηγή: dogma.gr

Διαβάστε περισσότερα

Γιατί τσουγκρίζουμε κόκκινα αυγά το Πάσχα;

Σύμφωνα με την παράδοση κάθε χρόνο τη Μεγάλη Πέμπτη σε όλη την Ελλάδα (ημέρα του Μυστικού Δείπνου, όπου ο Χριστός πρόσφερε άρτο και κρασί ως συμβολισμό για το σώμα Του και το αίμα Του, έτοιμος να θυσιαστεί για να ελευθερώσει τον κόσμο από τα δεσμά της αμαρτίας), βάφουμε τα κόκκινα αυγά.

Το αυγό συμβολίζει τη γονιμότητα και τη δημιουργία, αλλά και την αναγέννηση του κόσμου και την ανανέωση της φύσης. Τα αυγά βάφονται κόκκινα όπως το αίμα του Χριστού που σταυρώθηκε ενώ συμβολίζουν τον κλειστό τάφο του και το τσούγκρισμά τους συμβολίζει την Ανάσταση (το σπάσιμο του τάφου του Χριστού) και τη νίκη της Ζωής επί του θανάτου. 

Διαβάστε περισσότερα

Από πού προέρχεται το έθιμο του οβελία

  Πηγή φωτογραφίας: lifo.gr

Το αρνί είναι αναπόσπαστο τμήμα του πασχαλινού τραπεζιού. Είτε στη σούβλα, είτε μαγειρεμένο με χίλιους δύο τρόπους είναι συνδεδεμένο με τις παραδόσεις της Ελλάδας.

Το σούβλισμα του αρνιού το Πάσχα έχεις τις ρίζες του στην αρχαία Ελλάδα. Οι αρχαίοι Έλληνες, σαράντα ημέρες μετά τον θάνατο των συγγενών τους, μαγείρευαν δίπλα από τον τάφο. Πίστευαν ότι στο γεύμα που δίνεται μετά την ταφή και στο μνημόσυνο, συμμετέχει και ο ίδιος ο νεκρός. Έψηναν αρνιά σε εστίες, έπιναν κρασί και χόρευαν για να τον τιμήσουν.

Σύμφωνα με τη Χριστιανική παράδοση, ο αμνός συμβολίζει τον Χριστό, διότι ο Ιωάννης ο Βαπτιστής είχε παρομοιάσει τον Ιησού με τον αμνό θεού που θα πάρει στις πλάτες του τις αμαρτίες του κόσμου. Για αυτό και ο Χριστός ονομάστηκε από τον Ιωάννη τον Προδρόμο ως ο «αμνός ο αίρων την αμαρτία του κόσμου».

Στις Εβραϊκές παραδόσεις, οι κάτοικοι έβαφαν την είσοδο των σπιτιών τους με το αίμα του θυσιαζόμενου αρνιού, κατ’ αναπαράσταση της νύχτας της εξόδου τους από την Αίγυπτο. Στο πασχαλινό δείπνο υπήρχαν και πικρά χόρτα σε ανάμνηση της πικρίας από την δουλεία στην Αίγυπτο, κρασί, αλλά και άζυμος άρτος σε υπενθύμιση της βιαστικής αναχώρησης από την Αίγυπτο.

Κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας, οι κλέφτες και οι αρματωλοί, όταν έκαναν ανακωχή, σούβλιζαν αρνιά λέγοντας ότι ο Χριστός θα χαρίσει την «ανάσταση» και στο πολύπαθο γένος τους.

Τα χρόνια που ακολούθησαν το σούβλισμα του αρνιού γινόταν στη Ρούμελη και στην Πελοπόννησο.
Σήμερα στα περισσότερα μέρη της Ελλάδας την Κυριακή του Πάσχα ψήνουν το αρνί στη σούβλα.

Την Κυριακή του Πάσχα καθαγιάζεται και ο Αμνός του Πάσχα και διανέμεται στους εκκλησιαζόμενους από τον παπά. Οι πιστοί φέρνουν τη μερίδα τους στο σπίτι τους και όλα τα μέλη της οικογένειάς τους παίρνουν από το αγιασθέν κρέας. Στην Κέρκυρα το ονομάζουν "καταβόλι".

Πηγή κειμένου: cnn.gr

Διαβάστε περισσότερα

Το έθιμο της πασχαλινής λαμπάδας: Πώς προέκυψε, από πότε χρονολογείται και τι συμβολίζει

Το έθιμο της Πασχαλινής λαμπάδας, είναι ένα από τα πιο γνωστά και ενδεχομένως και από τα πιο αγαπημένα, καθώς στο μυαλό όλων μας είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με ευχάριστες παιδικές αναμνήσεις.

Πώς όμως προέκυψε το έθιμο της Πασχαλινής λαμπάδας, από πότε ακριβώς χρονολογείται και ποιο συμβολισμό κρύβει;

Το έθιμο της Πασχαλινής λαμπάδας που ανάβουμε το βράδυ της Ανάστασης χρονολογείται από τους πρώτους χριστιανικούς χρόνους. Την εποχή που οι νεοφώτιστοι χριστιανοί βαφτίζονταν το Μεγάλο Σάββατο και την Κυριακή του Πάσχα.

Η λαμπάδα ουσιαστικά αποτελούσε σύμβολο του νέου φωτός του Χριστού, το οποίο επρόκειτο να φωτίσει την ψυχή του νεοφώτιστου.

Ένας άλλος συμβολισμός της Πασχαλινής λαμπάδας είναι ότι αναπαριστά το φως που έφερε στην ανθρωπότητα ο Χριστός, όταν «νίκησε» το θάνατο, και το σκοτάδι, μέσω της Ανάστασης του.

Με το πέρασμα όμως των χρόνων, η χριστιανική Εκκλησία κράτησε μονάχα τον συμβολισμό της λαμπάδας που αφορά στην Ανάσταση του Χριστού, μιας και σταδιακά η σύνδεση της με τη βάπτιση έπαψε να υφίσταται.

Ακόμη και το χρώμα της λαμπάδας έχει, με τη σειρά του, το δικό του ξεχωριστό συμβολισμό.

Καφέ λαμπάδες κρατάμε την Μεγάλη Παρασκευή στον Επιτάφιο, μιας και το χρώμα αυτό συμβολίζει το πένθος των πιστών για τα Πάθη και το θάνατο του Χριστού. Λευκές λαμπάδες είθισται να κρατάμε το Μεγάλο Σάββατο στην Ανάσταση, καθώς το χρώμα αυτό υποδηλώνει τον εορτασμό για τη χαρά της Ανάστασης του Χριστού.


Παράλληλα, η Πασχαλινή λαμπάδα συμβολίζει επίσης και τον ήλιο της Άνοιξης. Το Άγιο φως, με το οποίο την ανάβουμε κατά την Ανάσταση συμβολίζει το φως της γνώσης και της αγάπης.

Πηγή: dogma.gr

Διαβάστε περισσότερα

Η παιδική θεατρική παράσταση «Το παιδομάζωμα» σε ΒΙΝΤΕΟ

Δείτε στο παρακάτω ΒΙΝΤΕΟ τη θεατρική παράσταση «Το παιδομάζωμα» από τα παιδιά του συλλόγου μας, σε σενάριο και σκηνοθεσία του χοροδιδασκάλου μας κ. Γιάννη Γκόγκου, για τον εορτασμό της 25ης Μαρτίου:

Από το Κανάλι του Συλλόγου μας στο YouTube

Διαβάστε περισσότερα

Η γιορτή της 25ης Μαρτίου σε ΒΙΝΤΕΟ

Δείτε στο παρακάτω ΒΙΝΤΕΟ τη γιορτή του Πολιτιστικού Συλλόγου Μικρασιατών Κωνσταντινάτου για την 25η Μαρτίου:

Από το Κανάλι του Συλλόγου μας στο YouTube

Διαβάστε περισσότερα