Σάββατο 1 Οκτωβρίου 2016

Καντνάδες
Ένα έθιμο που το συναντάμε μόνο στα πιστικοχώρια είναι οι «καντνάδες». Είχε σχέση με την ποιμενική ζωή των κατοίκων και γινόταν την παραμονή του Αγίου Δημήτριου. Αυτή τη μέρα έληγε η σύμβαση της μίσθωσης των βοσκών. Την επομένη μέρα συμφωνούσαν για τη νέα μίσθωση και το γεγονός αυτό το γιόρταζαν όλοι μαζί, βοσκοί και υπόλοιποι κάτοικοι. 

Οι κάτοικοι του Κωνσταντινάτου απόκτησαν και στην καινούργια τους πατρίδα κοπάδια με πρόβατα και είχαν στη δούλεψη τους βοσκούς. Διατηρήσαν την αλλαγή μίσθωσης να την κάνουν του Αγίου Δημήτριου, οπότε συνέχισαν και το έθιμο. Μαζεύονταν οι βοσκοί με τους νέους του χωριού και έντυναν δυο άντρες, έναν «καντνά» (άντρα) και έναν «καντνίνα» (γυναίκα). Έβαφαν μαύρα τα πρόσωπα τους για να μη τους αναγνωρίζουν. Η γυναίκα φορούσε νυφικό με πέπλο και ο άντρας έβαζε προβιές και παλιά ρούχα. Γύρω-γύρω στη μέση του κρεμούσε κουδούνες, μικρές και μεγάλες, απ’ αυτές που κρεμούσαν στα πρόβατα. Μετά όλοι μαζί γυρνούσαν στους δρόμους του χωριού με φωνές και κουδουνίσματα. Οι καντνάδες έσερναν μαζί και ένα κάρο, πάνω στο οποίο φόρτωναν τα δώρα που τους έδιναν οι κάτοικοι. Τα δώρα εκτός από τα κεράσματα (πίτες και γλυκά), ήταν σιτάρι, κριθάρι, πλιγούρι και άλλα. Συνήθως ζητούσαν οι ίδιοι αυτά που ήθελαν, ξέροντας την παραγωγή του κάθε νοικοκύρη. Οι φωνές τους ξεσήκωναν όλο το χωριό. Σε κάθε τι που φώναζαν έβαζαν την κατάληξη «νταν» (π.χ. «ωχ! αμάν λουκουμάν νταν! (λουκούμια), καντνίνα σουρούπ νταν! (σιροπιαστά γλυκά), πλιγουρούδια νταν!(πλιγούρι), τραχανούδια νταν!,   κριθαρουδια νταν!» κ.ο.κ.). Όλα αυτά τα πουλούσαν, και με τα χρήματα αυτά την άλλη μέρα έστηναν γλέντι στην πλατεία του χωριού.

Κιρφινές
Το βράδυ της γιορτής του Αγίου Δημήτριου μαζεύονταν οι κοπέλες του χωριού σε ένα σπίτι και διασκέδαζαν μόνες τους. Ετοίμαζαν πίτες και γλυκά, χόρευαν και τραγουδούσαν. Έκαναν το έθιμο του «κιρφινέ». Και φυσικά, έξω από το συγκεκριμένο σπίτι, μαζευόταν τα παλληκάρια.

Επιμέλεια: Μαίρη Καλαμάρη (από αφηγήσεις της Στέλλας Καλαμάρη)

0 σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου