Πανηγύρι Κωνσταντινάτου: 2η ημέρα εκδηλώσεων [27-7-2017]

Επιτυχώς ολοκληρώθηκε και φέτος  το πανηγύρι του Κωνσταντινάτου με τη δεύτερη παραδοσιακή βραδιά. Τα χορευτικά τμήματα της Βαμβακούσας και της Νέας Ζίχνης μαζί με το μικρό χορευτικό του Κωνσταντινάτου άνοιξαν τη βραδιά συνοδεία της παραδοσιακής ορχήστρας με χορούς από τη Μικρά Ασία, τη Μακεδονία και το βορειοανατολικό Αιγαίο. Οι γυναίκες του Πολιτιστικού Συλλόγου Μικρασιατών Κωνσταντινάτου ετοίμασαν για δεύτερη ημέρα τα φαγητά κι εξυπηρέτησαν τον κόσμο ο οποίος διασκέδασε στο γλέντι που ακολούθησε. 

Ευχαριστούμε όλους τους εθελοντές για την πολύτιμη βοήθεια και συνεισφορά τους στην επιτυχή ολοκλήρωση των εκδηλώσεων στο πλαίσιο του εορτασμού του Προστάτη του χωριού μας, Αγίου Παντελεήμονα. Και του χρόνου με υγεία!

 Η πατινάδα των χορευτών των πολιτιστικών συλλόγων

 Οι γυναίκες του Συλλόγου μας κερνούν τους χορευτές

Η παρουσιάστρια της εκδήλωσης, Τούλα Γκόγκου

Τα παιδιά του μικρού χορευτικού του Κωνσταντινάτου 

 Η πρόεδρος του Συλλόγου Βαμβακούσας

 Το χορευτικό της Βαμβακούσας

 Το χορευτικό της Νέας Ζίχνης

 Η πρόεδρος του Συλλόγου Νέας Ζίχνης

 Η βράβευση του χοροδιδασκάλου μας, Ιωάννη Γκόγκου, από την πρόεδρο του Συλλόγου μας Σοφία Στοΐδου

Διαβάστε περισσότερα

Πανηγύρι Κωνσταντινάτου: 1η ημέρα εκδηλώσεων [26-7-2017]

Με μεγάλη επιτυχία ολοκληρώθηκε η πρώτη βραδιά εκδηλώσεων στο πανηγύρι του Κωνσταντινάτου. Μετά τον πανηγυρικό Εσπερινό και την περιφορά της εικόνας του Αγίου Παντελεήμονα, ακολούθησε λαϊκή βραδιά με φαγητό και ποτό από τον Πολιτιστικό Σύλλογο Μικρασιατών του χωριού, ενώ τα μικρά παιδιά διασκέδασαν με το θέατρο σκιών του Θεοδόση Βογιατζή. Ευτυχώς ο καιρός ήταν «σύμμαχος» και το γλέντι κράτησε μέχρι το πρωί! Ευχαριστούμε όλο τον κόσμο, τόσο από το Κωνσταντινάτο όσο και από τη γύρω περιοχή, για τη μεγάλη συμμετοχή και στήριξή του στις εκδηλώσεις μας. Θα είναι ιδιαίτερη χαρά μας να σας ξαναδούμε και σήμερα, στη δεύτερη ημέρα της πανήγυρης.

Θέατρο σκιών του Θεοδόση Βογιατζή για τα παιδιά

Οι γυναίκες του Συλλόγου ενώ ετοιμάζουν τα φαγητά για τον κόσμο

Διαβάστε περισσότερα

Στις πολιτιστικές εκδηλώσεις της Νέας Ζίχνης [22-7-2017]

Δείτε παρακάτω και το σχετικό βίντεο:

Διαβάστε περισσότερα

Πανηγύρι Κωνσταντινάτου: Τετάρτη 26 & Πέμπτη 27 Ιουλίου 2017

Σας περιμένουμε!!!

Διαβάστε περισσότερα

Η Προύσα από την αρχαιότητα έως σήμερα

Αρχαιότητα - Ρωμαϊκή εποχή - Βυζαντινή αυτοκρατορία - Οθωμανική αυτοκρατορία    
        Η αρχαία Προύσα ιδρύθηκε στη νότια πλαγιά του βουνού Όλυμπος, από τον βασιλιά της Βιθυνίας, Προυσία Α΄ (236 - 180 π.Χ.). Τελευταίος βασιλιάς της Προύσας ήταν ο απόγονος του Προυσία, Νικομήδης ο Γ’, ο Φιλοπάτωρ, ο οποίος, αν και νικήθηκε το 88 π.Χ. από τον Μιθριδάτη, την επανέκτησε με τη βοήθεια των Ρωμαίων το 74 π.Χ. 

        Την περίοδο της Ρωμαϊκής κατοχής της, η Προύσα ευεργετήθηκε, διότι διέθετε δική της βουλή, και, όπως έλεγε ο γεωγράφος Στράβων, ήταν πόλη ευνομούμενη. Αυτό το χρωστούσε σε ένα δικό της παιδί, τον Δίωνα τον Χρυσόστομο ή Κοκκειανό, ο οποίος συνδεόταν φιλικά με τον αυτοκράτορα.Την εποχή που ζούσε ο Δίων, η Προύσα ήταν καθαρά ελληνική πόλη, διότι οι Έλληνες, που είχαν έρθει από τα παράλια, εξελλήνισαν τελείως τις βαρβαρικές φυλές, οι οποίες κατοικούσαν στη Βιθυνία από την εποχή του Ξενοφώντα. Σπουδαία ήταν τα λουτρά της, που την κατέστησαν λαμπρή λουτρόπολη και τόπο αναψυχής για τους Ρωμαίους κατακτητές.

         Με την ίδρυση της Βυζαντινής αυτοκρατορίας η Προύσα έχασε την αίγλη της. Την ξεπέρασαν πόλεις, όπως η Νίκαια και η Νικομήδεια, οι οποίες είχαν γίνει κέντρα της χριστιανικής λατρείας. Πολιτικά ανήκε στην 31η Επαρχία Βιθυνίας και εκκλησιαστικά στην Μητρόπολη Νικομήδειας. Μετά την εξάπλωση του Χριστιανισμού, η Προύσα έγινε το 1087 έδρα επισκοπικού θρόνου με το όνομα “Θεουπόλεως” και αργότερα “Προύσας”. Η εκκλησιαστική επαρχία Προύσας, 13η κατά την τάξη, σύμφωνα με το Συνταγμάτιο του Οικουμενικού Θρόνου, περιελάμβανε 13 κωμοπόλεις και χωριά, από τα οποία τα σπουδαιότερα ήταν η Τρίγλια, η Σιγή, το Παλλαδάρι, οι Ελιγμοί και τα Μουδανιά.
        Εν τω μεταξύ, είχε εξελιχθεί σε έναν εξαίρετο τόπο αναψυχής και την επισκέπτονταν συχνά πολλοί Βυζαντινοί αυτοκράτορες, ενώ ο Όλυμπος είχε γεμίσει με μοναστήρια απ’ όπου πέρασαν πολλοί άγιοι της θρησκείας μας, αφήνοντας την ευλογία τους.

            Όπως όλες οι πόλεις της Μικράς Ασίας, έτσι ήρθε και η σειρά της Προύσας να δεχθεί τις επιθέσεις των Οσμανίδων Τούρκων. Τα φρούρια, που ήταν κτισμένα γύρω στην περιοχή, για να προστατεύουν την Προύσα, όπως της Κίτας, των Κουβουκλίων, το Λοπάδι, το Καστράδι, το Καρογλάνη, και να την ανεφοδιάζουν με τρόφιμα, άρχισαν σιγά / σιγά να πέφτουν στα χέρια των Τούρκων. Επί Ανδρόνικου Β’, στις 6 Απριλίου του 1326, η ιστορική πόλη της Βιθυνίας έπεσε στα χέρια του γιου του Οσμάν, του Ορχάν, ο οποίος την κατέστησε πρωτεύουσα του Οθωμανικού κράτους. Οι φήμες έλεγαν ότι η μάνα του Ορχάν ήταν χριστιανή και έχτισε κοντά στην Προύσα ένα μοναστήρι, που το ονόμασαν Ορχάνιε. Στο μοναστήρι αυτό υπήρχε ένα τεράστιο καμπαναριό και, όταν χτυπούσε κάθε Παρασκευή, ερχόταν εδώ ο Ορχάν, για προσευχηθεί.

          Όταν κατακτήθηκε η Κωνσταντινούπολη, η Προύσα έπαψε να είναι η πρωτεύουσα του Οθωμανικού κράτους, διατήρησε όμως τον ιερό της χαρακτήρα, εξαιτίας των μεγαλοπρεπών τεμένων και μαυσωλείων πολλών ηγεμόνων και μαχητών.

          Οι Έλληνες, μετά την κατάληψή της από τους Τούρκους (1326), αποτελούσαν αξιόλογη κοινότητα και στο τέλος του 16ου αιώνα υπολογίζονταν, σύμφωνα με έγγραφα, γύρω στις δυο χιλιάδες. Το 1576 η ορθόδοξη ελληνική κοινότητα αναφέρεται από το Γερμανό πάστορα Γκέρλαχ, που πέρασε από την Προύσσα, και το 1701, κατά τον περιηγητή Τουρνεφόρ, υπήρχαν στην πόλη τριακόσιες ελληνικές οικογένειες. Στις αρχές του 20ου αιώνα ζούσαν στην Προύσα 5.000 Ορθόδοξοι χριστιανοί. Η Προύσα είχε τρεις ελληνικές συνοικίες, του Μπαλούκ Παζάρ, του Καγιά Μπασί και του Ντεμίρ Καπού.

          Ως το 1642 σωζόταν μόνο μια ορθόδοξη εκκλησία, οι Άγιοι Απόστολοι, που βρισκόταν στη συνοικία του Καγιά Μπασί, κάτω ακριβώς από τα τείχη της ακρόπολης. Αργότερα αναφέρονται τρεις ακόμα:
• των Παμμεγίστων Ταξιαρχών, η οποία βρισκόταν στη συνοικία Ντεμίρ Καπού και είχε κτιστεί στα πρώτα χρόνια της βασιλείας του Ορχάν. Ο πρώτος αυτός ναός ανακαινίστηκε το 1835, επί αρχιερατείας του Άνθιμου Κουταλιανού, και, σύμφωνα με την Παράδοση, Τούρκοι και Έλληνες έφερναν εδώ ψυχικά αρρώστους, για να θεραπευτούν. Μέρος του ναού αυτού σώζεται μέχρι σήμερα και αποτελεί αποθήκη του τουρκικού στρατού. 
• στη συνοικία Μπαλούκ Παζάρ ήταν ο μητροπολιτικός ναός του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, ο οποίος είχε κτιστεί το 1705, επί αρχιερατείας του Προύσας Κυρίλλου.
Ο ναός αυτός είχε κτιστεί στα ερείπια ενός ναού αφιερωμένου στον Ιωάννη τον Πρόδρομο και υπέστη πολλές καταστροφές από πυρκαγιές και σεισμούς.
• Και της Παναγιάς Προυσιώτισσας, όπου βρισκόταν η θαυματουργή εικόνα της Παναγιάς, που αρχαία παράδοση τη θέλει έργο του ευαγγελιστή Λουκά. Αυτή η Ευλογημένη, Ιερή Εικόνα της Θεοτόκου βρισκόταν μέχρι το 829 μ.Χ. στην περίφημη εκκλησία  της Προύσσας και έκανε πολλά θαύματα. Την εποχή εκείνη αυτοκράτορας στο Βυζάντιο ήταν ο εικονομάχος Θεόφιλος ο οποίος έβγαλε διαταγή να καταστραφούν και να καούν όλες οι εικόνες. Τότε κάποιος γόνος πλούσιας ελληνικής οικογένειας με τους υπηρέτες του πήρε την Ιερή εικόνα για να την φέρει στην Ελλάδα και μόνο στην Ελλάδα. Κατά την διαδρομή του προς την Ελλάδα, άγνωστο πως -μόνο ο Παντογνώστης Θεός γνωρίζει- ο νέος έχασε την εικόνα. Στο μεταξύ, όμως, η εικόνα, με τρόπο  θαυματυργικό, ήρθε και εγκαταστάθηκε στη σπηλιά της Eυρυτανίας, εκεί όπου βρίσκεται μέχρι σήμερα, στην περίφημη μονή Προυσού.

Νεότερα χρόνια
       Ξεχωριστή ακμή είχε η Προύσα στον 18ο και 19ο αιώνα. Η Προύσα αποτελούσε ξεχωριστό εμπορικό κέντρο μεταξιού και μπαχαρικών. Σημαντικό μέρος του εμπορίου βρισκόταν στα χέρια των Ελλήνων, των Αρμενίων και των Εβραίων (οι Έλληνες ήταν 5.500, οι Αρμένιοι 7.500 και οι Εβραίοι 3.000). Οι κάτοικοι της Προύσας ασχολούνταν κυρίως με τη γεωργία, την αμπελουργία και τη σηροτροφία. Φημισμένα ήταν τα κρασιά της Προύσας, που συναγωνίζονταν τα γαλλικά, όπως και τα μεταξωτά της, που την έκαναν γνωστή σε όλον τον κόσμο.

         Στα 52 εργοστάσια παραγωγής μεταξιού, που τα περισσότερα ήταν ελληνικά, εργάζονταν πολλές ελληνοπούλες από την Προύσα και τα γύρω χωριά. Η εμπορική διακίνηση της πόλης γινόταν μέσω του λιμανιού των Μουδανιών, με τα οποία η Προύσα συνδεόταν σιδηροδρομικώς.

         Αξιόλογη ήταν και η ελληνική παιδεία. Το 1804 λειτουργούσε η Σχολή της Προύσας, απ' όπου αποφοίτησαν οι λόγιοι Νικόλας Κριτίας και Χρύσανθος Καμαράσης. Το 1874 η «Γενική Φιλανθρωπική Εταιρεία Βιθυνίας» ίδρυσε την «Κεντρική Σχολή» (μέσης εκπαίδευσης) κι από το 1903 ως τη Μικρασιατική Καταστροφή λειτούργησαν τα «Ευγενίδεια Εκπαιδευτήρια», πνευματικός φάρος της περιοχής.

         Το 1912 στο βιλαέτι (διοικητική περιφέρεια) της Προύσας ζούσαν 280.000 Ελληνες. H κατάσταση για τους Έλληνες είναι ιδιαίτερα ευνοϊκή, κυρίως μετά την παραχώρηση προνομίων από την παρακμάζουσα Οθωμανική Αυτοκρατορία, με το διάταγμα του Ηatt-i Ηumayun το 1856, που εξασφάλιζε ισότητα μεταξύ των υπηκόων της. Ο ελληνισμός προοδεύει, αποκτά υψηλό μορφωτικό επίπεδο και καταλαμβάνει επίλεκτες θέσεις στο εμπόριο. Μετά όμως το 1912 αρχίζει πλέον, η στρατηγική εκκαθάρισης του ελληνικού στοιχείου, με πρώτο κρούσμα στη Φώκαια το 1912. Ο Κεμάλ οργάνωσε συστηματική εκκαθάριση των Ελλήνων ξεκινώντας από τον Εύξεινο Πόντο. Οι Τούρκοι, μαζί με τους Γερμανούς τοποθετούσαν τους Έλληνες σε τάγματα εργασίας (ή αλλιώς στρατόπεδα συγκέντρωσης με άλλα λόγια), που ουσιαστικά τους εξόριζαν σε αναγκαστική εργασία στην έρημο, με σκοπό βέβαια το θάνατό τους. Φυσικά ο Κεμάλ επιπλέον σκότωνε εν ψυχρώ μαζί με τον άτακτο τουρκικό στρατό (τους Τσέτες) όλους τους Έλληνες και Αρμένιους της Μικράς Ασίας.

      Εκτοπίστηκαν στο εσωτερικό της Τουρκίας σύμφωνα με τις εκθέσεις που συγκέντρωσε το Οικουμενικό Πατριαρχείο ως το 1919, τουλάχιστον 774.235 -- πιθανώς όμως περισσότερα -- άτομα. Από αυτούς ένα μικρό ποσοστό μόνον, ανεξακρίβωτο μέχρι σήμερα, επέζησε. Απελάθηκαν η κατέφυγαν στην Ελλάδα γύρω στις 400.000 άτομα, πριν από τη Μικρασιατική καταστροφή.

           Στις 24 Ιουνίου - 10 Αυγούστου η Προύσα καταλαμβάνεται από τον ελληνικό στρατό. Οι Έλληνες κάτοικοι γιόρτασαν την κατάληψη της πόλης με λαμπαδηδρομίες, εκτός δε αυτού οκτώ ηλικίες στρατεύσιμων Ελλήνων, παρότι ήταν Οθωμανοί υπήκοοι, προσχώρησαν στις τάξεις του ελληνικού στρατού και πολέμησαν εναντίον του Κεμάλ.

           Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, οι Έλληνες της Προύσας κατέφυγαν στα Μουδανιά και στην Κίο, κι από κει στην Ελλάδα. Σε κάποια γειτονιά της Προύσας υπάρχουνε ακόμα μερικά ελληνικά σπίτια και το «μαυσωλείο» του Καραγκιόζη. Γραφικά σοκάκια με πανέμορφα καλοδιατηρημένα Ελληνικά σπίτια με νεοκλασική αρχιτεκτονική. Εκεί όλα φέρνουν τη σφραγίδα του αλησμόνητου. Σε πείσμα του χρόνου και της λήθης, τα ίχνη, τα χρώματα και τ’ αρώματα τα Ελληνικά ανιχνεύονται ακόμα στις γειτονιές.

Σήμερα
         Σήμερα η  Προύσα είναι μεγάλο βιομηχανικό κέντρο της ΒΔ Τουρκίας με περίπου 320.000 κατ. Είναι χτισμένη στους πρόποδες του Ολύμπου της Βιθυνίας και έχει για επίνειο τα Μουδανιά στην Προποντίδα. Το τοπίο της μοιάζει με το Πήλιο. Τα πλούσια νερά που κατεβαίνουν απ' τον Όλυμπο και οι άφθονες βροχές που πέφτουν, κάνουν την περιοχή της Προύσας απ' τις πιο εύφορες. Έχει πλούσια βλάστηση και παράγονται σιτηρά, λάδι και φρούτα. Η Προύσα όμως φημίζεται κυρίως για το μετάξι της και τ' αραχνοΰφαντα της μεταξωτά υφάσματα. Επίσης φτιάχνονται και ωραίες βαμβακερές πετσέτες.

        Στο κέντρο της πόλης βρίσκεται χτισμένη η ακρόπολη (Χισσάρ), όλη τριγυρισμένη από βυζαντινά τείχη. Η ακρόπολη διαιρεί την Προύσα σε δύο μέρη: το ανατολικό και το δυτικό. Στο ανατολικό βρίσκεται η παλιά πόλη, με τα τζαμιά, τα δημόσια ιδρύματα και τα ξενοδοχεία. Στο δυτικό βρίσκονται κυρίως τα προάστια. Επειδή η Προύσα ήταν πρωτεύουσα του τουρκικού κράτους για πολλά χρόνια, έχει στολιστεί με ωραία κτίρια και θρησκευτικά ιδρύματα (τζαμιά, τεμένη κλπ.). Εκεί βρίσκονται και τάφοι πολλών σπουδαίων Τούρκων (σουλτάνων, βεζύρηδων κλπ.).

Πηγή: Χουρμουζιάδου Δέσποινα, 2010, Πανελλήνιο Σχολικό Δίκτυο sch.gr, Τσακήλι Τσατάλτζας

Διαβάστε περισσότερα

Μονή Προυσού: τα «πατήματα» της Παναγίας και η ιστορία της θαυματουργής εικόνας

Η Μονή Προυσού βρίσκεται στην Ευρυτανία, 31 χιλιόμετρα νότια του Καρπενησίου και αποτελεί πνευματικό και προσκυνηματικό κέντρο ολόκληρης της περιοχής. Είναι χτισμένη σε ένα τοπίο επιβλητικό, σε απόκρημνη, βραχώδη περιοχή μεταξύ των βουνών Χελιδόνα, Καλιακούδα και της οροσειράς του Παναιτωλικού, η οποία είναι κατάφυτη από έλατα. Η Ιερά Μονή Προυσού είναι αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου και πανηγυρίζει στις 23 Αυγούστου (στην Απόδοση της Κοίμησης).

Κατά την παράδοση το όνομα της Μονής οφείλεται στη θαυματουργή εικόνα της «Παναγίας Προυσιώτισσας». Η εικόνα αυτή κατάγεται από την Προύσα της Μικράς Ασίας και εικάζεται ότι είναι έργο του Ευαγγελιστή Λουκά. Η Μονή ιδρύθηκε τον 9ο αιώνα. Την εποχή εκείνη αυτοκράτορας του Βυζαντίου ήταν ο Θεόφιλος (829-842), ο οποίος ήταν εικονομάχος. Η εικόνα της Παναγίας βρισκόταν σε ναό της Προύσας, αλλά υπό τον φόβο ότι θα καταστραφεί βάσει διατάγματος του αυτοκράτορα, φυγαδεύτηκε στη Στερεά Ελλάδα. 

Τα «Πατήματα της Παναγίας», αλλά και το εικόνισμά της συναντάει ο επισκέπτης στο μονοπάτι που οδηγεί στη Μονή Προυσού στο Καρπενήσι

Πάνω σε κάθετο βράχο έχουν διαμορφωθεί επτά σχήματα διαφορετικού χρώματος με τη μορφή πατημασιάς, που δείχνουν ακριβώς τα βήματα της Παναγίας, τα ίχνη που άφησε στο δρόμο της για τον Προυσό. Πρόκειται για ένα περίεργο γεωλογικό φαινόμενο που όμως κανείς μέχρι σήμερα δεν έχει καταφέρει να ερμηνεύσει.

Το σημείο που βρίσκεται μόλις 10 χλμ από το μοναστήρι του Προυσού είναι επισκέψιμο και πλήθος πιστών δεν παραλείπουν να κάνουν μία στάση για να προσκυνήσουν με ευλάβεια και ταπείνωση. Μπρελόκ αυτοκινήτων, κλειδιά και κέρματα είναι μόνο μερικά από τα προσωπικά αντικείμενα που αφιερώνουν στην Παναγία οι προσκυνητές. Δειλά-δειλά ανάμεσά τους ξεπροβάλλουν κούκλες μικρών παιδιών «εκλιπαρώντας» για την προστασία των νεαρότερων πιστών.

Το «ταξίδι» της θαυματουργής εικόνας

Το 829 μ.Χ., περίοδος της εικονομαχίας, ο Αυτοκράτορας του Βυζαντίου Θεόφιλος προστάζει να κατέβουν όλες οι βυζαντινές εικόνες και να καούν.

Ένα πλουσιόπαιδο αποφάσισε να σώσει την εικόνα της Παναγίας και τη φυγάδευσε στην Ελλάδα. Ο νέος αποκοιμήθηκε και η εικόνα εξαφανίστηκε μυστηριωδώς. Έπειτα από μερικά χρόνια, ο νέος ξαναβρήκε την εικόνα σε δύσβατο σημείο της ορεινής Ευρυτανίας, όμως για κακή του τύχη το ιερό κειμήλιο «έκανε φτερά» για δεύτερη φορά. Η αρχική του σκέψη ότι οι ντόπιοι την έκλεψαν, ξεθώριασε όμως γρήγορα εξαιτίας ενός οράματος. Ο νέος οραματίστηκε την Παναγία να του λέει πώς διάλεξε αυτό τον τόπο για να «γίνει το Σπίτι της» και εάν ήθελε μπορούσε και ο ίδιος να μείνει κοντά Της. Μαζί με έναν υπηρέτη του έχτισαν τον Οίκο της Παναγίας, στον τόπο που η ίδια τους υπέδειξε. Το σπήλαιο όπου «κρυβόταν» η εικόνα μέχρι να τους φανερωθεί, έγινε αργότερα η Μονή Προυσού, αντλώντας το όνομά της από τη θαυματουργή εικόνα της «Παναγίας της Προυσιώτισσας», και εκείνοι έγιναν οι πρώτοι μοναχοί. Ήταν πια, ο Διονύσιος και ο Τιμόθεος.

Το «δώρο» του Καραϊσκάκη στη Μονή

Κατά τη διάρκεια της Επανάστασης του 1821, η Μονή έγινε καταφύγιο για πάρα πολλούς αγωνιστές, όπως ο Μάρκος Μπότσαρης, ο Λάμπρος Κατσαντώνης και ο Γεώργιος Καραϊσκάκης. Μάλιστα λέγεται ότι ο Γ. Καραϊσκάκης, ως ένδειξη ευγνωμοσύνης για τη φιλοξενία που του παρείχε η Μονή που είχε σαν αποτέλεσμα και τη γρήγορη ανάρρωσή του από τη θέρμη που τον ταλαιπωρούσε κατά τη διάρκεια του Απελευθερωτικού Αγώνα, δώρισε το ασημένιο κάλυμμα της εικόνας. Όπλα του Καραϊσκάκη μπορεί να δει κανείς στο σκευοφυλάκιο της Μονής κάτι που μαρτυρά ότι πέρασε από εκεί.

Η Παναγία «προστατεύει» το σπίτι της

Κατά περιόδους η Μονή γνώρισε πολλές καταστροφές και λεηλασίες, κυρίως από τα τουρκικά και τα γερμανικά στρατεύματα.
Η Παναγία που έβλεπε να καταστρέφεται το σπίτι της από το αβυσσαλέο μίσος των κατακτητών δε μπορούσε να μείνει με σταυρωμένα τα χέρια. Σύμφωνα με μαρτυρίες της εποχής, ένας Γερμανός αξιωματικός επιχείρησε να πυρπολήσει την εκκλησία. Όμως όσες φορές και εάν το προσπάθησε το «αόρατο χέρι» της Παναγίας τον εμπόδιζε, πετώντας τον με δύναμη στο δάπεδο την ώρα που ζητούσε από τους υποτελείς του να μετατρέψουν τα θεμέλια του μοναστηριού σε στάχτη.

Πηγή: wikipedia, newsbomb.gr

Διαβάστε περισσότερα

Η συμμετοχή του Συλλόγου μας στο Πανελλήνιο Αντάμωμα Μικρασιατών στη Λαμία [ΒΙΝΤΕΟ]

Ακολουθούν 3 βίντεο από το Κανάλι του Συλλόγου στο Youtube

Λαμία, 1-7-2017

Διαβάστε περισσότερα

Στην Κατερίνη η επόμενη Πανελλήνια Συνάντηση Μικρασιατικών Συλλόγων «Καλώς Ανταμωθήκαμε»

Απόλυτα επιτυχημένη παρά τον αφόρητο καύσωνα, η 1η Πανελλήνια Συνάντηση Μκρασιατικών Συλλόγων  «Καλώς Ανταμωθήκαμε «στη Λαμία.

Από το πρωί του Σαββάτου δεκάδες λεωφορεία με αποστολές Μικρασιατικών Σωματείων από όλη την Ελλάδα (Αττική, Μακεδονία, Θράκη, Αιγαίο, Ηπειρος, Θεσσαλία, Πελοπόννησος, Στερεά Ελλάδα), κατέφθασαν στη Λαμία και τις γύρω περιοχές  για την πρώτη μεγάλη και συντονισμένη Πανελλήνια συνάντηση των Μικρασιατών που διοργάνωσε η Ενωση Μικρασιατών Λαμίας υπό την αιγίδα της Ομοσπονδίας Προσφυγικών Σωματείων Ελλάδας και του Δήμου Λαμιέων.

Το απόγευμα του Σαββάτου στην πλατεία Ελευθερίας συγκεντρώθηκαν οι αποστολές των Συλλόγων και ξεκίνησε μια μικρή πατινάδα (παρέλαση) στους κεντρικούς δρόμους της πόλης, ανοίγοντας την εκδήλωση. Την ίδια ώρα στο Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Λαμιέων πραγματοποιήθηκε συνάντηση των προεδρείων των Σωματείων, συζητήθηκαν οι άξονες που θα κινηθούν οι επόμενες συναστήσεις και αποφασίστηκε  το Σωματείο και ο Τόπος που θα φιλοξενήσει την 2η συνάντηση (Κατερίνη, Σύλλογος Μικρασιατών Πιερίας).

Στη συνέχεια οι αποστολές συγκεντρώθηκαν στην είσοδο της Πανελλήνιας Εκθεσης Λαμίας και η εκδήλωση ξεκίνησε με μια ακόμη πατινάδα και την εντυπωσιακή είσοδο τους στο χώρο της εκδήλωσης.

Πηγή: mikrasiatis.gr

Διαβάστε περισσότερα

Ο Σύλλογος του Κωνσταντινάτου στην Πανελλήνια Συνάντηση Μικρασιατικών Συλλόγων στη Λαμία [1-7-2017]

Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Μικρασιατών Κωνσταντινάτου «Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος» συμμετείχε με το χορευτικό του τμήμα στην 1η πανελλήνια συνάντηση μικρασιατικών συλλόγων που πραγματοποιήθηκε στη Λαμία το Σάββατο 1 Ιουλίου 2017. Κόσμος από το Κωνσταντινάτο πήγε στη Λαμία για να δει και να εμψυχώσει τους χορευτές μας! Για να δείτε βίντεο από τη συμμετοχή του συλλόγου μπείτε στο Κανάλι μας στο Youtube.

Διαβάστε περισσότερα

Η πιο «ωραία» εκκλησία της Μικράς Ασίας ξανά στο φως

Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης

Η πιο «ωραία» εκκλησία της Μικράς Ασίας που επί χρόνια μετά την μικρασιάτικη καταστροφή ήταν χαμένη και λησμονημένη στα ερείπια της, «αναδύθηκε» ξανά στην επιφάνεια της επικαιρότητας και μάλιστα με τον ένα εντυπωσιακό τίτλο που της έδωσαν οι ίδιοι οι Τούρκοι χαρακτηρίζοντας την σαν την ωραιότερη εκκλησία της Μικράς Ασίας, «En güzel kilise». Πρόκειται για την εκκλησία της Παναγίας στην χερσόνησο της Κυζίκου στην Zeytinliada, στην πόλη Αρτάκη, (Erdek).

Οι ανασκαφές για την ανεύρεση της εκκλησίας αυτής άρχισαν, όπως αναφέρει η τουρκική εφημερίδα, Vatan, από το 2006 και το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό όπως το τονίζουν οι ίδιοι οι Τούρκοι, καθώς τα ευρήματα δείχνουν πως πραγματικά η εκκλησία της Παναγίας θα πρέπει να ήταν μια από τις πιο μεγαλοπρεπείς ελληνορθόδοξες εκκλησίες της περιοχής. Τις ανασκαφές για την εύρεση της εκκλησίας επόπτευαν, όπως αναφέρεται στην τουρκική εφημερίδα, ο καθηγητής του πανεπιστημίου του Ερζερούμ και διευθυντής των τουρκικών μουσείων, Nurettin Öztürk, ο εκπρόσωπος του τουρκικού υπουργείου Πολιτισμού, Ertügrul Günay, καθώς και ο δήμαρχος του Erdek.

Η εκκλησία αυτή ήταν ένα άριστο αρχιτεκτονικό δείγμα της πρώτης βυζαντινής περιόδου με την επικράτηση του χριστιανισμού στην περιοχή της Κυζίκου και ο ρυθμός της, όπως υποστήριξαν οι υπεύθυνοι των ανασκαφών, είναι παρόμοιος σε με τον βυζαντινό ρυθμό της άγιας Σοφίας της Κωνσταντινούπολης. Οι Τούρκοι ελπίζουν ότι με την ανάδειξη αυτής της εκκλησίας θα δοθεί μεγάλο τουριστικό ερέθισμα για να την επισκεφτούν οι χριστιανοί προσκυνητές.

Η εκκλησία αυτή της Παναγιάς υπάγονταν στην μητρόπολη της Κυζίκου η οποία υπάγονταν εκκλησιαστικώς στη Μητρόπολη Εφέσου. Τον 4ο αιώνα έγινε Μητρόπολη και τον 5ο αιώνα τοποθετήθηκε στην 5η θέση μεταξύ των υπό τον Κωνσταντινουπόλεως Μητροπόλεων. Η Μητρόπολη Κυζίκου είχε στη δικαιοδοσία της κατά τον 7ο αιώνα 12 Επισκοπές. Κάποιες από αυτές, (όπως η Άβυδος), προήχθησαν αργότερα σε Μητροπόλεις. Από το 688 μέχρι το 695 μ.Χ. εγκαταστάθηκε στην Κύζικο με μεγάλο μέρος του ποιμνίου του λόγω των Αραβικών επιδρομών, ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου στον οποίο ανατέθηκε η διαποίμανση της Μητροπόλεως Κυζίκου. Την εντολή της εγκατάστασης αυτής έδωσε ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός και για το λόγο αυτό η περιοχή ονομάστηκε Νέα Ιουστινιανή ή Νέα Ιουστινιανούπολις.

Κατά το δεύτερο μισό του 14ου αιώνα με τις τουρκικές επιδρομές οι Επισκοπές της Μητροπόλεως Κυζίκου μειώθηκαν σημαντικά ενώ από τον 15ο αιώνα και καθ’ όλη την Οθωμανική περίοδο δεν είχε Επισκοπές στη δικαιοδοσία της. Μετά την καταστροφή της Κυζίκου η έδρα του Μητροπολίτου μεταφέρθηκε στην Αρτάκη. Τον Μάρτιο του 1913 αποσπάστηκε το Δυτικό τμήμα της Μητροπόλεως Κυζίκου και αποτέλεσε τη Μητρόπολη Δαρδανελλίων και Λαμψάκου. Μετά την αποχώρηση των Ελλήνων από την περιοχή, η εκκλησία της Παναγίας απέμεινε σαν ένα ερείπιο να θυμίζει παλιές ένδοξες εποχές.

Σήμερα με αυτόν τον τόσο απροσδόκητο τρόπο η εκκλησία αυτή, σύμβολο της ελληνικής ορθοδοξίας της Κυζίκου, ξαναήρθε στην επικαιρότητα για να γίνει ξανά τόπος προσκυνήματος των πιστών.

Πηγή: nikosxeiladakis.gr

Διαβάστε περισσότερα

Από την Προύσα στις Σέρρες: μια μαρτυρία για τον ξεριζωμό και την εγκατάσταση στη νέα πατρίδα

Κατίνα Εμφιετζή-Μητσάκου: Ήρθε στην Ελλάδα σε ηλικία τριών ετών. Η μαρτυρία της στηρίζεται σ’ αυτά που της περιέγραψε η μητέρα της Αναστασία. Ο πατέρας της, Ιορδάνης Εμφιετζής, εκτελέστηκε από τον τουρκικό στρατό. Ως Τούρκος υπήκοος κλήθηκε να υπηρετήσει σ’ αυτόν. Λιποτάκτησε , τον συνέλαβαν και τον εκτέλεσαν. Τα όσα υπέφερε η οικογένειά της τα περιέγραψε λίγο πριν πεθάνει :

«… Από την Προύσα φύγαμε το Σεπτέμβριο του ’22, όταν κατέρρευσε το μέτωπο. Ένας γνωστός μας στρατιωτικός ειδοποίησε να τα μαζέψουμε και να κατεβούμε στην παραλία για να μας φυγαδέψει. Ήρθαν τα καράβια, τα γαλλικά, τα εγγλέζικα. Γέμισε η παραλία με κόσμο. Μια γυναίκα που ήταν έγκυος έπεσε στην πλατφόρμα και περνούσαν από πάνω της! Το βγάλανε το παιδί, αυτή όμως πέθανε. Με είχε εμένα η μητέρα στην αγκαλιά και καθόταν στην πλατφόρμα άκρη-άκρη εκεί στη θάλασσα, κι έλεγε αν έρθουν να μας σφάξουν, να πέσει με το παιδί της στη θάλασσα. Ο δε αδερφούλης μου, ο Ζαχαρίας, άφαντος! Πού να πάει η μητέρα μέσα στον πανζουρλισμό να ψάχνει το παιδί! Κάποια στιγμή ήρθε και τη βρήκε.«Βρε, που ήσουνα;» «Πήγα να κολυμπήσω!». Πήγε να κολυμπήσει στη θάλασσα! Το βάζει το μυαλό σου; Την άλλη μέρα, πλησίασε ένα ελληνικό καράβι. Μπήκαμε μέσα, βρήκαμε μια θέση να καθίσουμε. Μια οικογένεια έστρωσε να φάνε. Λένε στη θεία Ελένη: εσύ έχεις ένα παγούρι νερό, δώσε μας να πιούμε και να πάμε να σας φέρουμε . Απ’ το καράβι, όμως, πού να φέρεις νερό; Το’ δωσε η θεία και μείναμε χωρίς νερό. Η μάνα μου έπαθε αφυδάτωση. Ο ξάδερφος μου, ο Σωτήρης, με το Ζαχαρία να πηγαίνουν στις μηχανές και να βάζουν κυπελλάκια να μαζέψουν τα υγρά που πέφτανε, να της φέρουν να πιει.

Βγήκαμε στη Ραιδεστό με το καράβι, κατεβήκαμε και ξανά πάλι στο τρένο για την Αδριανούπολη. Ο κόσμος εκεί είχε ξεσηκωθεί να υποδεχτεί τους πρόσφυγες, αλλά έγινε φασαρία με τους Τούρκους, κι αναγκαστήκαμε να μπούμε πάλι στα τρένα. Δεν χωρούσανε όλοι κι ανεβήκανε ακόμα και πάνω στις σκεπές. Κι έτσι ήρθαμε στην Ελλάδα… Φτάσαμε στη Θεσσαλονίκη, στα στρατόπεδα που μένανε παλιά οι Άγγλοι στρατιώτες στον ευρωπαϊκό πόλεμο. Εκεί πάλι, είχαν αφήσει πολεμοφόδια. Κάθε μέρα γίνονταν εκρήξεις. Πεθαίνανε παιδιά που πειράζανε ό,τι βρίσκανε. Έσκαγαν οι οβίδες και είχαμε θανάτους πολλούς. Κάποια φορά, η μητέρα με τον Ζαχαρία και οι θείοι μου γύριζαν τη Θεσσαλονίκη να νοικιάσουν σπίτι. Μα, έλεγα στη μητέρα μου μετά, στην κατάσταση που ήσασταν, βρωμεροί, τσαλακωμένοι, πατημένοι, ποιος θα σας νοίκιαζε σπίτι; Ποιος θα εμπιστευόταν έναν πρόσφυγα; Η εγκατάσταση στην Ελλάδα: τα πρώτα χρόνια και ο ρατσισμός Κι έτσι πήγαμε στα Σέρρας – μας είχαν πει ότι εκεί είχε άδεια σπίτια – και στην αρχή μείναμε σ’ ένα αρχοντικό. Του «Αλή πασά», έτσι το λέγανε. Στη σάλα καθόταν μια οικογένεια, στα δωμάτια μια άλλη… Στη συνέχεια χτίσαμε σπίτι, αλλά ούτε παράθυρα ούτε κουφώματα είχε γιατί δεν υπήρχε ξυλεία. Το μισό δωμάτιο δεν είχε πάτωμα. Φέρνανε ξυλεία αλλά πού να φτάσει για όλον αυτό τον κόσμο που ήθελε να χτίσει!

Αλλά κι αφού ήρθαμε στα Σέρρας, οι ντόπιοι δε μας θέλανε. Πήγαινε ο θείος να πάρει ζάχαρη για το τσάι και δεν του δίναν. Κάρβουνα δεν δίναν σε πρόσφυγα! Να, ο ρατσισμός πώς ήταν! Εγώ μέχρι που τέλειωσα το σχολείο, στην Ελλάδα, βιβλία δεν είχα, εκτός από το αναγνωστικό κι ένα βιβλίο φυσικής! Η ιστορία ήταν ένα τεύχος σαν κόμικς, ούτε γραμματική είχα, τα μαθηματικά μας τα ‘λεγαν προφορικά και τα σημειώναμε. Κι εγώ έπαιρνα και διάβαζα από τα βιβλία των αγοριών, που τα είχαν φέρει από την πατρίδα, γιατί εκεί είχαν όλα τα βιβλία, είχαν και σάλπιγγες και κάνανε και μουσική! Μόνο τις σάλπιγγες δεν μπόρεσαν να φέρουν! Όλα τα είχαμε στην πατρίδα!».

Πηγή: ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ Αλησμόνητες Πατρίδες

Διαβάστε περισσότερα